ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ: Ελληνικό «νυστέρι» σε μια ύπουλη νόσο

Όσοι πάσχουν από την ασθένεια που εντοπίζεται δύσκολα μπορούν να ανασάνουν από ανακούφιση: Ο καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτας στον Καναδά κ. Ευ. Μιχελάκης άνοιξε δρόμο για αποτελεσματικά φάρμακα.

Φως στο σκοτεινό τούνελ της πνευμονικής υπέρτασης, μιας νόσου που «χτυπά» σιωπηλά και ύπουλα τον οργανισμό κόβοντας την… ανάσα των ασθενών και πολλές φορές πρόωρα ακόμη και το νήμα της ζωής τους, ρίχνει μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτας στον Καναδά, η οποία φέρει και ελληνική υπογραφή, εκείνη του καθηγητή Καρδιολογίας κ. Ευ. Μιχελάκη. Η μελέτη, που θεωρήθηκε τόσο σημαντική ώστε να κοσμεί το διαδικτυακό εξώφυλλο της έγκριτης επιστημονικής επιθεώρησης «Science Τranslational Μedicine» της 11ης Αυγούστου, αποτελεί την πρώτη συστηματική διερεύνηση του μεταβολισμού στα τοιχώματα των παθολογικών αγγείων σε ό,τι αφορά την πνευμονική υπέρταση. Δείχνει ότι απαιτείται αύξηση του κυτταρικού μεταβολισμού προκειμένου το αίμα να συνεχίσει να ρέει… άφθονο εντός των πνευμονικών αρτηριών που το έχουν απόλυτη ανάγκη. Και όχι μόνο αυτό: Μαρτυρεί επίσης ότι φάρμακα- ορισμένα εκ των οποίων ήδη διαθέσιμα, γεγονός πολύ σημαντικό- τα οποία αυξάνουν τον κυτταρικό μεταβολισμό θα μπορούσαν μελλοντικά να κάνουν τους ασθενείς με πνευμονική υπέρταση να… ανασάνουν με ανακούφιση για το μέλλον τους, το οποίο σήμερα δυστυχώς δεν είναι ευοίωνο.

Θύματα κυρίως 30χρονες!

Η πνευμονική υπέρταση αφορά επικίνδυνα υψηλή πίεση στις πνευμονικές αρτηρίες εξαιτίας ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού των λείων μυϊκών κυττάρων και των ενδοθηλιακών κυττάρων των πνευμόνων, με αποτέλεσμα να προκαλείται μεγάλη στένωση των πνευμονικών αρτηριών . Τα κύρια «θύματά» της είναι γυναίκες στο μέσον της δεκαετίας των 30 ετών τους (δεν έχει βρεθεί ακόμη για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό), ωστόσο η πάθηση μπορεί να «πλήξει» διαφορετικές ηλικίες.

Η νέα γνώση που φωτίζει τώρα την ασθένεια έχει, πάντως, όπως αναφέρει ο κ. Μιχελάκης στο «Βήμα», ιδιαίτερη βαρύτητα αφού ανοίγει τον δρόμο της κατανόησης και της αντιμετώπισης και πολλών άλλων μορφών παθήσεων των αγγείων. «Αν και η πνευμονική υπέρταση θεωρείται σπάνια νόσος- παρ΄ ότι τελικώς δεν είναι και τόσο-, είναι αντιπροσωπευτική μιας κατηγορίας αγγειοπαθειών οι οποίες χαρακτηρίζονται από πολλαπλασιασμό των αγγείων στο κυτταρικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα να παρατηρείται τελικώς στένωση ή αποκλεισμός του αυλού τους. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι περιπτώσεις επαναστένωσης των αρτηριών μετά τη διενέργεια στεντ στις καρωτίδες ή στις στεφανιαίες αρτηρίες».

Πολυπρόσωπη και περίπλοκη νόσος

Οι πνεύμονές μας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της υγείας και της ζωής μας. Η πνευμονική αρτηριακή υπέρταση όμως, μια σιωπηλή και «ύπουλη» νόσος, απειλεί να κόψει πρόωρα το νήμα της ζωής των ασθενών μέσω της απόφραξης των πνευμονικών αρτηριών
Υπάρχουν διαφορετικές μορφές πνευμονικής υπέρτασης. Η ιδιοπαθής αρτηριακή πνευμονική υπέρταση είναι σχετικώς σπάνια (υπολογίζεται ότι «πλήττει» ένα άτομο ανά 100.000). Ωστόσο υπάρχει μια μορφή πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης που είναι πολύ συχνότερη και συνδέεται με αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο ερυθηματώδης λύκος, το σκληρόδερμα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Συχνή είναι η εμφάνιση της πνευμονικής υπέρτασης και σε άτομα με συγγενείς καρδιοπάθειες (περίπου τα 2/3 των ασθενών εμφανίζουν την πάθηση) αλλά και σε φορείς του ιού ΗΙV του ΑΙDS ή σε άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό του έρπητα (ΗSV). Παράλληλα η θρομβωτική πνευμονοπάθεια αλλά και οι αιμολυτικές αναιμίες όπως η μεσογειακή αναιμία, που αποτελεί μια ασθένεια με άκρως… ελληνική ταυτότητα, συνδέονται με υψηλά ποσοστά πνευμονικής υπέρτασης. Η πάθηση εμφανίζεται και σε άτομα με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) περιπλέκοντας τη θεραπευτική αντιμετώπισή τους.

Οπως όλα μαρτυρούν, πρόκειται για μια πολυπρόσωπη νόσο που δείχνει- δυστυχώς- ένα πολύ «άσχημο» πρόσωπο στους ασθενείς. Και αυτό διότι συνήθως γίνεται αντιληπτή σε πολύ προχωρημένο στάδιο, με αποτέλεσμα η πρόγνωση για τους πάσχοντες να είναι πολύ κακή- σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν συγκεντρωτικά επίσημα επιστημονικά στοιχεία, το προσδόκιμο ζωής είναι τρία ως πέντε χρόνια από τη στιγμή της διάγνωσης. Τα συμπτώματα συχνά ξεγελούν: Εμφανίζεται για παράδειγμα μια μικρή δύσπνοια στο περπάτημα ή οιδήματα στα πόδια (συμπτώματα, δηλαδή, δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας) και λιποθυμία, κυρίως όταν το άτομο ασκείται. «Ακριβώς επειδή τα συμπτώματα αυτά προσομοιάζουν με εκείνα άλλων παθήσεων, πολλές περιπτώσεις πνευμονικής υπέρτασης χάνονται» λέει ο κ. Μιχελάκης.

Ο ειδικός προσθέτει ότι για να εξακριβωθεί η ύπαρξη πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης σε έναν ασθενή απαιτείται αρχικώς η διεξαγωγή καρδιογραφήματος ή υπέρηχου καρδιάς· αν οι εξετάσεις αυτές δείξουν καρδιομεγαλία, τότε πρέπει να σημάνει συναγερμός στον γιατρό, ο οποίος στη συνέχεια επιβάλλεται να υποβάλει τον ασθενή σε εξειδικευμένες εξετάσεις, με κυριότερη τον καθετηριασμό της καρδιάς, ο οποίος είναι απαραίτητος για την τελική διάγνωση. «Και αυτό διότι η πνευμονική αρτηριακή υπέρταση συγχέεται αρκετές φορές με την πνευμονική υπέρταση εξαιτίας διαστολικής δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας της καρδιάς,η οποία αποτελεί μια διαφορετική πάθηση που αντιμετωπίζεται με τα κλασικά καρδιολογικά φάρμακα» εξηγεί ο έλληνας καθηγητής.

Τον διαχωρισμό αυτόν μεταξύ των δύο καταστάσεων αγνοούν όμως ακόμη και κάποιοι ειδικοί. «Το αποτέλεσμα είναι ότι αρκετοί γιατροί έπειτα από έναν απλό υπέρηχο ξεκινούν τη λανθασμένη χορήγησηπολύ ακριβών- φαρμάκων για την πνευμονική αρτηριακή υπέρταση στους ασθενείς τα οποία μπορεί ακόμη και να τους επιβαρύνουν» υπογραμμίζει ο κ. Μιχελάκης.

Ακριβές θεραπείες και αστοχίες

Σε ό,τι αφορά τη θεραπεία της πάθησης, ένα από τα «όπλα» των ειδικών είναι οι ανταγωνιστές της ενδοθηλίνης, ενώ στο «οπλοστάσιο» προστέθηκε πριν από κάποια χρόνια και η σιλδεναφίλη (ένας ανταγωνιστής της φωσφοδιαστεράσης 5 ο οποίος περιέχεται και στο γνωστό σε όλους μπλε χάπι, το Viagra, ενάντια στη στυτική δυσλειτουργία). Και άλλοι ανταγωνιστές της φωσφοδιαστεράσης έχουν πλέον έγκριση για χρήση στην πνευμονική αρτηριακή υπέρταση. Υπάρχουν και κάποια φάρμακα για τις βαριές περιπτώσεις τα οποία χορηγούνται παρεντερικά και ονομάζονται ανάλογα προστακυκλίνης. Σύμφωνα με τον καθηγητή, «οι θεραπείες αυτές είναι πολύ ακριβές- φθάνουν ως και τα 100.000 ευρώ ετησίως- και σε αρκετές περιπτώσεις δεν προσφέρουν πολλά στους ασθενείς, ενώ συνδέονται με παρενέργειες όπως οι ανταγωνιστές της ενδοθηλίνης οι οποίοι σχετίζονται με ηπατοτοξικότητα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όμως ότι χορηγούνται κάποιες φορές χωρίς να έχει γίνει η σωστή, ολοκληρωμένη διάγνωση του ασθενούς που θα αποδεικνύει ότι πάσχει από πνευμονική αρτηριακή υπέρταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον οργανισμό του αλλά και για τα συστήματα υγείας».

Αναζητώντας το «μοριακό νυστέρι»

Με δεδομένη τη σοβαρότητα της πάθησης, την κακή πρόγνωση των ασθενών και την ανεπάρκεια των θεραπειών, το τελευταίο διάστημα η επιστήμη έχει κάνει στροφή αναζητώντας νέες θεραπείες. Στην «καρδιά» της νέας φιλοσοφίας βρίσκεται το γεγονός ότι, αφού η πνευμονική αρτηριακή υπέρταση οφείλεται σε πολλαπλασιασμό των κυττάρων των πνευμονικών αρτηριών, απαιτούνται φάρμακα που θα σταματούν αυτόν τον πολλαπλασιασμό. Η πρόκληση είναι όμως ακόμη μεγαλύτερη για τους ερευνητές: Οι νέες θεραπείες που θα βρεθούν θα πρέπει να στοχεύουν αποκλειστικώς τις πνευμονικές αρτηρίες και όχι τις υπόλοιπες αρτηρίες του οργανισμού που δεν παρουσιάζουν βλάβες.

«Συγχρόνως τα συγκεκριμένα φάρμακα θα πρέπει να ενισχύουν τον κυτταρικό θάνατο, την απόπτωση όπως ονομάζεται, ώστε να απομακρυνθούν τα επιπλέον κύτταρα και να ξανανοίξει ο αυλός των πνευμονικών αρτηριών. Αναζητούμε «Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα κύτταρα των αγγείων στην πνευμονική υπέρταση έχουν τον ίδιο μεταβολισμό με τα καρκινικά κύτταρα.Υπάρχει όμως και άλλο ένα κοινό στοιχείο: Όπως στον καρκίνο πολλά και διαφορετικά ογκογονίδια οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα,που δεν είναι άλλο από την καρκινογένεση, έτσι και στην πνευμονική αρτηριακή υπέρταση πολλές και διαφορετικές αιτίες έχουν τον ίδιο παρονομαστή, τον πολλαπλασιασμό δηλαδή κυττάρων στις πνευμονικές αρτηρίες» ένα “μοριακό νυστέρι” που θα ανοίγει τις πνευμονικές αρτηρίες χωρίς να βλάπτει τις υπόλοιπες αρτηρίες του οργανισμού» περιγράφει γλαφυρά ο κ. Μιχελάκης. Θα σκεπτόταν κάποιος- και σωστά- ότι η φιλοσοφία αυτή μοιάζει πολύ με εκείνη του καρκίνου στον οποίον οι επιστήμονες αναζητούν τον τρόπο για να προκαλέσουν θάνατο των καρκινικών κυττάρων χωρίς να βλάψουν και τα υγιή κύτταρα. συμπληρώνει ο καθηγητής.

Ένα ένζυμο άνοιξε την… πόρτα

Η νέα μελέτη της ομάδας από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτας η οποία δημοσιεύθηκε στο «Science Τranslational Μedicine» φώτισε αυτόν ακριβώς τον μηχανισμό που αλλάζει τον μεταβολισμό των κυττάρων στην πνευμονική υπέρταση, όπως συμβαίνει με τον καρκίνο, δείχνοντας έναν νέο σημαντικό στόχο για θεραπείες. Τα αποτελέσματα προέκυψαν έπειτα από πειράματα σε ανθρώπινους ιστούς, καθώς και σε ποντίκια και αρουραίους. Οι ερευνητές αφαίρεσαν ένα μεταβολικό ένζυμο (malonyl-CΟΑ-decarboxylase) από τα πειραματόζωα το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες μειώνει τον μεταβολισμό στα μιτοχόνδρια (εργοστάσια παραγωγής ενέργειας των κυττάρων). Οταν τα ζώα ετέθησαν υπό συνθήκες υποξίας (έλλειψη οξυγόνου στην κυκλοφορία του αίματος), η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα εμφάνισης πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης, φάνηκε ότι παρουσίαζαν ανθεκτικότητα στη νόσο. «Δείξαμε για πρώτη φορά ότι ένα μεταβολικό ένζυμο παίζει κυρίαρχο ρόλο στην εμφάνιση της συγκεκριμένης ασθένειας και πιθανώς στην εμφάνιση και όλων των πολλαπλασιαστικών αρτηριοπαθειών, όπως οι στενώσεις που εμφανίζονται μετά το μπαλονάκι» λέει ο κ. Μιχελάκης.

Έχοντας υπόψη τους το νέο δεδομένο, οι ερευνητές προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα δοκιμάζοντας ήδη κυκλοφορούντα φάρμακα που αναστέλλουν τον μεταβολισμό των κυττάρων σε αρουραίους με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση. Ένα εξ αυτών των φαρμάκων ήταν η τριμεταζιδίνη που χορηγείται για τη θεραπεία της στηθάγχης. Οι επιστήμονες δοκίμασαν επίσης ένα πειραματικό φάρμακο που αναστέλλει τη δράση του μεταβολικού ενζύμου malonyl-CΟΑ-decarboxylase το οποίο φάνηκε να αποτελεί «κλειδί» για να μπει φρένο στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων των πνευμονικών αγγείων. Τέλος, δοκιμάστηκε το DCΑ (dichloroacetic acid), ένα φθηνό φάρμακο που κυκλοφορεί τα τελευταία 30 χρόνια για την αντιμετώπιση μιας σπάνιας κληρονομικής μεταβολικής νόσου και το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε φάση δοκιμών από την ομάδα του κ. Μιχελάκη ενάντια στον καρκίνο.

«Φως» από τρία φάρμακα

Τα αποτελέσματα ήταν καλά και στις τρεις περιπτώσεις. «Τα τρία φάρμακα χρησιμοποιούν διαφορετικά μονοπάτια αλλά οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, γεγονός σημαντικό» λέει ο καθηγητής και συμπληρώνει ότι τα ευρήματα αυτά από τα ζώα, τα οποία είναι βέβαια απαραίτητο να επαληθευθούν και στον άνθρωπο, δείχνουν ότι μπορούμε να περάσουμε σχετικά γρήγορα σε κλινικές δοκιμές, αφού μιλούμε για φάρμακα που στην πλειονότητά τους κυκλοφορούν και έτσι έχει ελεγχθεί η ασφάλειά τους.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η ομάδα από την Αλμπέρτα έχει ήδη ξεκινήσει πριν από τρεις μήνες κλινική δοκιμή του DCΑ σε ασθενείς με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση σε συνεργασία με ειδικούς του Ιmperial College στο Λονδίνο. «Πρόκειται για μικρού εύρους δοκιμή φάσης 1, στην οποία θα συμμετάσχουν συνολικά 30 ασθενείς. Περιμένουμε κάποια αποτελέσματα σε τουλάχιστον ενάμιση χρόνο» μας πληροφορεί ο κ. Μιχελάκης.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, και άλλα φάρμακα-τροποποιητές του μεταβολισμού των κυττάρων θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικά ενάντια στην πνευμονική αρτηριακή υπέρταση αλλά είναι βέβαια απαραίτητο να δοκιμαστούν. «Στο πλαίσιο αυτό ίσως και κάποια φάρμακα για τον διαβήτη που στοχεύουν τον μεταβολισμό θα ήταν δυνατόν να φανούν χρήσιμα». Μακάρι η παρέμβαση στην «καρδιά» του μεταβολισμού των πνευμονικών κυττάρων να σημάνει στα χρόνια που έρχονται μια μεγάλη… μεταβολή στη δύσβατη (και συχνά αδιέξοδη) πορεία που ακολουθούν σήμερα πολλοί ασθενείς με πνευμονική υπέρταση, κάνοντάς τους να αναπνέουν ελεύθερα… τον αέρα της ζωής.

Θεοδώρα Τσώλη

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ «ΚΛΕΙΔΙΑ» Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Στη χώρα μας ο «σιωπηλός εχθρός» της δημόσιας υγείας που φέρει τον τίτλο της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης έχει την ίδια τύχη (που κάποιες φορές μεταφράζεται σε ατυχία των ασθενών) με πολλούς άλλους…εχθρούς της υγείας: Ουσιαστικώς δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα καταγραφής της νόσου, όπως αναφέρει στο «Βήμα» ο αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Διακλινικού Ιατρείου Πνευμονικής Υπέρτασης στο νοσοκομείο «ΠΓΝ Αττικόν» κ. Στ. Ορφανός. Ο κ. Ορφανός, ο οποίος είναι και μέλος του Ρulmonary Vascular Research Ιnstitute (ΡVRΙ) με έδρα στο Λονδίνο και στο Σικάγο, στο οποίο συμμετέχουν παγκοσμίως αναγνωρισμένοι ειδήμονες στο πεδίο της πνευμονικής υπέρτασης με στόχο την καταγραφή της συχνότητας και της επίπτωσης της νόσου (υπεύθυνος έρευνας στο Ινστιτούτο είναι ο κ. Μιχελάκης), τονίζει: «Ολοένα πιο συχνά υπογραμμίζεται πλέον η ανάγκη να γίνει καταγραφή των περιστατικών της ασθένειας στη χώρα μας. Το θέμα είναι ποιος θα αναλάβει αυτή την επίσημη καταγραφή. Οπως όλα δείχνουν, πρέπει να πρόκειται για μια έγκριτη επιστημονική εταιρεία η οποία θα έχει κάτω από την “ομπρέλα” της ειδικούς των διαφορετικών ειδικοτήτων που ασχολούνται με την πολύπλοκη νόσο- πνευμονολόγοι, καρδιολόγοι, ρευματολόγοι, εντατικολόγοι. Γι΄ αυτόν τον λόγο άλλωστε βρισκόμαστε κοντά στη δημιουργία μιας επιστημονικής εταιρείας πνευμονικής υπέρτασης στην Ελλάδα».

Σε ό,τι αφορά τη σωστή αντιμετώπιση της πνευμονικής υπέρτασης ο κ. Ορφανός επισημαίνει ότι,σύμφωνα με τις οδηγίες των διεθνών επιστημονικών εταιρειών, επιβάλλεται ο έλεγχος να γίνεται από εξειδικευμένα κέντρα. «Ωστόσο αρκετοί ασθενείς αντιμετωπίζονται εκτός ειδικών κέντρων με ελλιπείς εξετάσεις και με αποτέλεσμα να λαμβάνουν φάρμακα για τη συγκεκριμένη πάθηση χωρίς να αποδεικνύεται ότι τα χρειάζονται». Σύμφωνα με τον ειδικό, το «κλειδί» είναι «η συνεργασία των εγκρίτων συναδέλφων που αντιμετωπίζουν έστω και μεμονωμένα τέτοια περιστατικά με τους γιατρούς των ειδικών κέντρων που υπάρχουν εντός δημοσίων νοσοκομείων».

Τέτοια κέντρα βρίσκονται τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη,το Ηράκλειο και τα Γιάννενα. «Χρειαζόμαστε βελτιώσεις αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν εξειδικευμένα κέντρα στα οποία μπορεί να καταφύγει ένας ασθενής ώστε να λάβει σωστή διάγνωση. Το θέμα είναι να φθάσει ως αυτά» καταλήγει ο κ. Ορφανός. Η ισχύς εν τη ενώσει, λοιπόν, μαζί με την καλή οργάνωση (που αποτελεί…είδος εν ανεπαρκεία στην Ελλάδα) θα μπορούσαν να φέρουν αποτελέσματα. Ελπίζουμε να μη μείνουμε στα ευχολόγια…[ΤΟ ΒΗΜΑ]

PHA-Funded Study Explores Role of MIF in Hypoxia-Induced Pulmonary Vascular Remodeling

Study aims to find a new therapeutic target for PH

Dr. Yinzhong Zhang
Research has long been the key to unlocking PH mysteries, and each year new discoveries occur that move us further along in our understanding and treatment of PH. Dr. Yinzhong Zhang of the Feinstein Institute for Medical Research is doing his part to propel PH research forward. Dr. Zhang was a 2008 recipient of the PHA/American Heart Association Post-Doctoral Fellowship Award for his research project entitled “Role of Macrophage Migration Inhibiting Factor (MIF) in Hypoxia-Induced Pulmonary Vascular Remodeling.”

As Dr. Zhang explains, “Hypoxia can induce pulmonary vascular remodeling, which is an important mechanism in PH formation and processing; it remains unclear how the hypoxia causes pulmonary vascular remodeling. Since PH patients have increased MIF and MIF increase cell growth, hypoxia can drive cells to produce more MIF, and since the lungs are a major source of MIF, we hypothesize that MIF may be an important mediator between hypoxia and PH. In my study, I have used an hypoxic mice model and an hypoxic cell proliferation model to study the role of MIF in hypoxic cell proliferation and finally PH formation.”

Through this study, Dr. Zhang hopes to discover a new therapeutic target to help end this devastating disease. “So far I have found that hypoxia can induce both MIF expression and cell proliferation. A blockade on MIF by an inhibitor can dose dependently inhibit hypoxia-induced cell proliferation. If the cells are genetically deficient in MIF gene, they do not show hypoxic cell proliferation. However, these cells can regain the hypoxic cell proliferation by the supplement of MIF, which was achieved by giving the condition medium from non-deficient cells,” Dr. Zhang says. “In addition, MIF inhibitor significantly alleviates hypoxia-induced PH in our animal model. This data clearly shows that MIF is an important mediator between hypoxia and pulmonary hypertension and has a potential of being a new therapeutic target for PH.”
Past research in PH aided Dr. Zhang's efforts

Dr. Zhang's current research builds upon the work of other researchers. Before Dr. Zhang joined Dr. Edmund J. Miller's lab at the Feinstein Institute for Medical Research as a Postdoctoral Fellow in 2007, this lab “had collaborated with Dr. Talwar, a pulmonary physician specializing in PH,” Dr. Zhang says. “Our lab’s previous data showed that PH patients have increased levels of MIF. Based on this data, I was very interested in whether MIF plays a role in hypoxia-induced pulmonary vascular remodeling. The idea finally formed into a Fellowship application, and I was fortunately funded by PHA.”

Dr. Zhang’s interest in PH began when he was working at Peking Union Medical College Hospital (PUMCH), which is one of the top hospitals in China. While working as an anesthesiologist at PUMCH from 2003–2006, he encountered many patients who required anesthesia, but their cases were complicated by the presence of PH. During this time, he also joined a group of medical professionals performing surgical therapy for a special kind of PH, chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH), and he assisted with the anesthesia for eight CTEPH surgeries. Dr. Zhang published a paper on the anesthesia management for CTEPH surgeries and gave a presentation on the topic to his department. In order to prepare for the surgeries, the paper and the presentation, Dr. Zhang not only researched but also connected with PH patients. “Through my contact with PH patients, I came to understand their suffering. I think these experiences initially sparked my interest in PH,” he says.
PHA's efforts inspire Dr. Zhang's work

In addition to his research, Dr. Zhang participates in PHA events, including PHA's 9th International PH Conference and Scientific Sessions in Garden Grove, Calif., this past June. “I was deeply touched by the PH patients,” he says. “I think the highlight was the fashion show put on by the patients. Their love of life drives me to work hard on my research, and I hope my results can really help them in the future.”

PHA is proud to support the work of Dr. Zhang and all the researchers who work each and every day to advance the treatment of PH. PHA’s research program has committed more than $9 million for PH research through partnerships with the National Heart, Lung and Blood Institute, the American Thoracic Society and the American Heart Association. PHA has supported 44 outstanding researchers through three independently reviewed cutting-edge research programs to date.

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Emily !

Emily M.
Born in 1987
Diagnosed in 1988
"Hi! My name is Emily, and I have pulmonary hypertension and congenital heart defects. I have been on oral and infused therapies since I was 10 years old. I'm in school to become a nurse practitioner. I love spending time with family and friends, and I love to volunteer with my free time! I am involved in a local support group and have enjoyed attending PHA's International Conferences. I love speaking with and encouraging other PHers!"

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Amy !

Amy Ford
Born in 1967
Diagnosed in 1986
"I am a long-term PH patient. I like to travel as much as I can and enjoy reading in my spare time."

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Colleen !

Colleen Schnell
Born in 1975
Diagnosed in 1975
"I love making jewelry and spending time with my family and friends. I run a local PH support group and I host two PH chats online."

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Carson

Carson Smith
Born in 1986
Diagnosed in 2002
"I am a full-time graduate student and I work full-time. I have had PH since the middle of high school. When I have time I love salsa dancing, yoga and traveling."

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Anna !

Anna Bower
Born in 1983
Diagnosed in 2009
"I am a young adult living with PH, attending school and spending time with family and friends. I have many hobbies to keep busy and happy."

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Kendra!

How old are you?
I am 11 years old.

When were you first diagnosed?
I was diagnosed in the summer of 2006, right before I started second grade.

Have you ever felt unable to do something because of PH?
I can't play sports, but that's okay because I don't really like sports anyhow. I can still play on the swing at the park, though, because I have a backpack for my oxygen.

How has your life changed since you've been diagnosed with PH?
I am homeschooled now because going to school full time was too tiring. I like being homeschooled because I can work on what I want when I want.

What is a message you'd like to pass on to other kids with PH?
Don't worry if you have to get a central line. It might bother you a little bit at first, but it doesn't hurt. Sometimes I even forget it's there.

Πρωταγωνιστές - Meet the sufferers

Meet Ryan!

How old are you?
I’m twelve years old.

When were you diagnosed?
I was diagnosed June 29, 2009, when I had a heart catheterization to check on things with my heart.

Have you ever felt unable to do things because of having PH?
I don’t really feel like I’ve missed out on anything or been restricted from doing anything because of PH. My heart defect keeps me from doing contact sports and tons of sit ups and pushups, but that’s okay with me. I have a lot of other activities that I can do, so I’m not disappointed with the things I can’t do.

What is a message you’d like to pass on to other kids with PH?
My message to other kids with PH would be to not let PH take over your life. It can be a scary thing to think about but so is a really hard math test or tryouts for a sports team. It’s not the end of the world. I know that if I continue to go to my doctor’s appointments and take my medicine, then I can look forward to having a long, happy life.

15 Συμβουλές για να σας βοηθήσουν να φροντίζετε τον εαυτό σας

1). Τρώτε έξυπνα και κάντε άσκηση. Θα εκπλαγείτε με την ενέργεια που θα κερδίσετε από την επιλογή θρεπτικών τροφών και την εύρεση χρόνου για κάποια καθημερινή σωματική δραστηριότητα.
2). Να ξεκουράζεστε.
3). Να είστε καλός σε σας.Δώστε στον εαυτό σας πίστωση χρόνου για αυτό που κάνει.
4). Θέστε ρεαλιστικούς στόχους και προσδοκίες.
5). Δώστε τον εαυτό σας κάποια βραδύτητα. Κανείς δεν είναι τέλειος , χρειάζεστε νέο χρόνο για τον εαυτό σας.
6). Επιβραβεύστε τον εαυτό σας με διαλείμματα ανάπαυλας συχνά.
7). Ορίστε όρια και ανακοινώστε τα , ο καθένας πρέπει να ξέρει πια είναι.
8). Όταν οι άνθρωποι προσφέρονται να βοηθήσουν, να αποδεχεστε την προσφορά τπυς και να προτείνετε και συγκεκριμένα πράγματα που μπορούν να κάνουν.
9). Παρακολουθήτε για σημάδια κατάθλιψης, και μην καθυστερήτε να πάρετε επαγγελματική βοήθεια όταν τη χρειάζεστε.
10). Μην Θρηνήτε τις απώλειες σας και αφήστε τον εαυτό σας να ονειρεύεται και να κάνει νέα σχέδια .
11). Μάθετε τι σας βοηθά να ανακουφίσετε την πίεση , Δοκιμάστε το περπάτημα, την ανάγνωση, να ακούτε μουσική,ένα νέο χόμπι, ή να πάρετε έναν υπνάκο!
12). Θυμηθείτε την πνευματική σας υγεία. Πολλοί βρίσκουν μεγάλη παρηγοριά στον διαλογισμό, προσευχή ή ο χρόνος παραμονής στη φύση.
13). Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας με την οικογένεια και τους φίλους.
14). Ζητήστε υποστήριξη από το νοσηλευτικό προσωπικό η των γιατρό σας. Υπάρχει μεγάλη άνακούφηση στη γνώση ότι δεν είστε μόνοι. Επίσης, φροντίστε να εγγραφείτε σε ενημερωτικά δελτία ή και να βρείτε κάποια ομάδα με άλλα μέλη της οικογένειας των ασθενών με PH.
15). Ανοίξτε την ψυχή σας , κανένα συναίσθημα δεν είναι ντροπή !

<< Κανόνες διαβίωσης με Πνευμονική υπέρταση >>

Ενώ μπορεί να είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τις ημέρες και τους μήνες μετά τη διάγνωση,οι ασθενείς πρέπει να αναπτύξουν στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τις φυσικές και συναισθηματικές πτυχές της ζωής με το PH για να τους οδηγήσει σε μια ευτυχισμένη και ικανοποιητική ζωή. Με λίγη υπομονή, προγραμματισμό και ευελιξία, πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από PH έχουν βρεί τρόπους για να εργαστούν, για ταξίδια, για άσκηση, και κάνουν όλα τα πράγματα που αγαπούσαν πριν από τη διάγνωση.

Σήμερα, οι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με PH μπορούν να επωφεληθούν από την εμπειρία χιλιάδων άλλων ασθενών οι οποίοι έχουν μάθει και έχουν διαχειριστεί αποτελεσματικά αυτή την ασθένεια.
Εξερευνήστε αυτή την ενότητα για να βρείτε συμβουλές, εργαλεία που θα σας βοηθήσουν στη ζωή με PH.


Μέρα με την ημέρα Living

Απλοποιήστε την καθημερινή ρουτίνα σας με συμβουλές από μακροχρόνια επιζώντες.
Η ζωή με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση είναι ένα συνεχές μάθημα στην ευελιξία.
Μετά την έναρξη πρώτη θεραπεία σας, μπορείτε να επιστρέψετε στο σπίτι μόνο για να διαπιστώσετε ότι έχετε να κάνετε μερικές προσαρμογές στον τρόπο ζωής σας και να διευκολύνετε την καθημερινότητά σας. Οικιακά καθήκοντα που επιδεινώνουν τα συμπτώματα PH απαιτούν αλλαγές , πολλοί ασθενείς βρίσκουν ότι ορισμένες δραστηριότητες, όπως το σκύψιμο, συχνά επιδεινώνει τα συμπτώματα. Ξεκινήστε με την κράτηση συχνά χρησιμοποιούμενων στοιχείων (είτε στην κουζίνα, μπάνιο, κρεβατοκάμαρα ή πλυντήριο) στο επίπεδο του ματιού, και ζητήστε από ένα φίλο ή μέλος της οικογένειας να σας βοηθήσει να κάνετε αλλαγές που θα κάνουν τη ζωή πιο εύκολη.
"Ακόμη και παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να βοηθήσουν. Μπορούν να ταξινομήσουν τα ρούχα μαζί σας , να αδειάσουν το πλυντήριο , (εσείς μπορείτε να καθίσετε σε μια καρέκλα). Μπορούν να φέρουν τα διπλωμένα ρούχα στο δωμάτιό τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν ακόνμα κ το δείπνο μία φορά την εβδομάδα.
Προετοιμασία για τη ζωή με PH παίρνει χρόνο, αλλά μπορεί να γίνει.

Υγεία και φαρμακευτική αγωγή

Διαχειριστείτε τα φάρμακά σας και ΑΦΉΣΤΕ τον γιατρό σας να << συντονίσει >> την πάθηση.
Βάλτε μια ετικέτα σε μια αλυσίδα με πληροφορίες έκτακτης ανάγκης,Τ΄ Όνομά σας, τον αριθμό τηλεφώνου του PH κέντρο σας η του γιατρού σας, ποιο φάρμακο παίρνετε, ή τουλάχιστον μία δήλωση που αναφέρει ότι έχετε πνευμονική υπέρταση.Αγοράστε μια θήκη για το φάρμακό σας που είναι σε εμφανές σημείο ώστε να μπορεί κάποιος να σας το δώσει.

Καταστάσεις έκτακτης ανάγκης

Πάρτε το χρόνο να προετοιμαστούν για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης πριν αυτά συμβούν.
Επειδή η πνευμονική υπέρταση είναι μια σπάνια ασθένεια, πολλά νοσοκομεία, γιατροί, νοσοκόμες και ιατρικοί τεχνικοί επειγόντων περιστατικών μπορεί να μην κατανοούν πλήρως την κατάστασή σας. Πρέπει να γνωρίζεται τα πάντα γύρω απο την πάθησή σας και την κατάσταση αυτής ώστε να μπορείτε όσο το δυνατόν να τους οδηγήσετε στην καλύτερη αντιμετώπιση του έκτακτου περιστατικού σας. Λόγοι προσαγωγής σε νοσοκομείο ,

Υψηλή ή παρατεταμένη πυρετό, ειδικά εάν έχετε μια κεντρική γραμμή καθετήρα
Λιποθυμία / η σχεδόν λιποθυμία
Βήχας με αίμα
Βήχας με χρωματιστά βλέννας
Ο πόνος στο στήθος
Ταχεία ή αρρυθμίες
Ασυνήθιστο (για εσάς) δύσπνοια
Ασυνήθιστο (για εσάς) κατακράτηση υγρών
Σκούρο, σαν πίσσα κόπρανα (εάν είστε σε αντιπηκτικά)

Αντιμέτωποι με pH

Προσδιορίστε τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση των συναισθηματικών και κοινωνικών πτυχών της PH.
Όταν αισθάνεστε την κομμένη ανάσα, σταματήστε.Δεν υπάρχει καμία ντροπή στην επιβράδυνση αλλά αν για κάποιο λόγο δεν θέλεται να αναφέρεται την πάθηση σας ,
"Προσποιηθείτε οτι θα θαυμάσετε το τοπίο ή ότι ψάχνεται για κάτι στο πορτοφόλι σας. Γερμανοί αποκαλούν αυτή την τεχνική Schaufenster schauen (βιτρίνες).

Εργασία με PH

Κρατήστε μια θέση για τον εαυτό σας στο εργατικό δυναμικό και γνωρίστε τα δικαιώματά σας γύρω απο αυτό. Ενώ πολλοί ασθενείς μπορεί να είναι αδύνατον να συνεχίσουν να εργάζοται με πλήρες ωράριο, ή στη γραμμή της εργασίας στο οποίο είναι εκπαιδευμένοι,ήτε γιατί δεν υπάρχουν πόροι ή και επιλογές διαθέσιμες σε όλους τους ασθενείς αλλά και σε αυτούς που θέλουν να διατηρήσουν ενεργό παραγωγικό τρόπο ζωής - ανεξάρτητα από τη φυσική ικανότητα , αυτό τις πιο πολλές φορές είναι το σημαντικότερο. Μιλήστε με ειδικό PH για να σας βοηθήσει να πάρετε την απόφαση.

Δίαιτα και Διατροφή

Κρατήστε τη διατροφή σας σε καλό δρόμο με συμβουλές από ειδικούς της PH.
Το Νάτριο βοηθά στην ρύθμιση της ισορροπίας των υγρών στο σώμα σας. Όταν το νερό συσσωρεύεται στους ιστούς σας (ένα κοινό πρόβλημα για τους ασθενείς PH), ο όγκος του αίματος της καρδιάς σας να αντλεί επίσης αυξάνει. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την ανακούφιση από αυτή την κατάσταση είναι να μειώσει την ποσότητα αλατιού στη διατροφή σας. Αν το οίδημα είναι σοβαρή, όμως, ή αν δεν ανταποκρίνεται σε μια δίαιτα χαμηλή σε άλατα, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει μια διατροφή χαμηλή σε νάτριο. Μια διατροφή που είναι χαμηλή σε αλάτι δεν είναι κατ 'ανάγκην επίσης χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο.
No salt! Η έρευνα έχει δείξει ότι μια δίαιτα χαμηλή σε αλάτι θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην υγεία σας αν είναι σε συνδυασμό με μια διατροφή πλούσια σε ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, φώσφορο.
Η ανάγκη σας για αλάτι θα μειώνεται με την πάροδο του χρόνου , Επομένως, εάν μειώσετε την πρόσληψη αλατιού σε βήματα, θα παρατηρήσετε μετά βίας την απουσία του. Θα αρχίσουν ακόμη και να παρατηρήσετε πόσο πιο γευστικά γούστα το φαγητό σας.
Αντί να καρύκευμα το φαγητό σας με το αλάτι, προσπαθήστε αυτά τα υποκατάστατα

Αντί να souring το φαγητό σας, νωπά ή κατεψυγμένα χυμό λεμονιού "φωτίζει" τη γεύση, pepping τα πάντα από τα λαχανικά στο κοτόπουλο και τα ψάρια

Πιπεριές: πιπεριές, καυτερές πιπεριές, και φρεσκοτριμμένο πιπέρι - νόστιμα ποικιλίες, πολλές γεύση.

Σκόρδο: φρέσκο ​​ψιλοκομμένο σκόρδο, αποξηραμένα νιφάδες σκόρδο, εμφιαλωμένο πουρέ σκόρδου

Φρέσκα βότανα: αυτά είναι κατά πολύ ανώτερη από το κατάστημα που αγοράζεται από ποικιλία και μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα windowsill κήπο - ομορφιά και λειτουργικότητα!

Το κάλιο που περιέχουν άλατα (όχι το χλωριούχο κάλιο, το οποίο είναι επικίνδυνο): διαθέσιμα στα περισσότερα σούπερ μάρκετ, τα άλατα αυτά έχουν το πλεονέκτημα που ενεργεί ως συμπλήρωμα καλίου, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει, αν το αίμα τα επίπεδα καλίου είναι χαμηλά κάποιες φορές. Ορισμένοι ασθενείς δεν μπορούν να λάβουν επιπλέον κάλιο και τίθενται σε χαμηλό κάλιο δίαιτες, ώστε να είναι σίγουρος για να ζητήσει συμβουλές του γιατρού σας προτού αρχίσετε να χρησιμοποιείτε κάλιο που περιέχει άλατα.

Άσκηση και PH

Δραστηριοποιηθείτε, χωρίς overexerting το σώμα σας χρειάζεται 'ασκηση.
Σχετικά λίγα είναι γνωστά για τους κινδύνους και τα οφέλη της άσκησης για την πνευμονική υπέρταση. Η άσκηση είναι σημαντική στη διατήρηση ενός υγιούς τρόπου ζωής, αλλά τα συμπτώματα του PH στο πλαίσιο άσκησης καθιστούν δύσκολο για πολλούς ασθενείς να βρει το σωστό είδος της δραστηριότητας. Πολλοί ασθενείς PH γίνει δυσκολία στην αναπνοή κάτω από ήπια έως μέτρια άσκηση, αλλά αισθάνεται πρόστιμο σε κατάσταση ηρεμίας. Εκείνοι που βιώνουν δυσκολία στην αναπνοή κατά την ηρεμία ή πολύ ήπια άσκηση, πρέπει να παρακολουθούνται πολύ στενά, όπως η άσκηση μπορεί να προκαλέσει λιποθυμία, η υπερβολική πίεση στη δεξιά πλευρά της καρδιάς, και άλλα προβλήματα.
Λόγω της ποικίλης σοβαρότητας του PH από ασθενή σε ασθενή (και άλλων σχετικών με την υγεία παράγοντες), οι συστάσεις για άσκηση για τους ασθενείς PH είναι διαφορετικά για κάθε άτομο, και μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου ανάλογα με τα συμπτώματα και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Ειδικός PH σας μπορεί να σας βοηθήσει να δημιουργήσετε ένα πρόγραμμα άσκησης που λειτουργεί για σας. Πάντα μιλήστε με το γιατρό PH σας πριν από την εκτέλεση έντονης εργασίας ή αρχίσει ένα πρόγραμμα άσκησης.
Υγιή προγράμματα άσκησης μπορεί να περιλαμβάνουν:
Καρδιαγγειακές δραστηριότητες όπως το περπάτημα, ποδηλασία και κολύμπι. Το περπάτημα σε κλίση ή την άσκηση των δύο χεριών και των ποδιών ταυτόχρονα μπορεί να παράγει μια μεγαλύτερη αύξηση της αρτηριακής πίεσης από τα ελαφρύτερα άσκηση, και έτσι αυτές οι ασκήσεις θα πρέπει να αποφεύγονται ή απόπειρα συντηρητικά.
Οι δραστηριότητες με επίκεντρο τον μυϊκό τόνο, όπως να τεντώνονται ή το χέρι και ανελκυστήρες πόδι. Light λειτουργική ασκήσεις αντοχής μπορεί να θεωρηθεί για ορισμένα άτομα, αλλά θα πρέπει να γίνεται κάτω από το ύψος των ώμων ή της καρδιάς και με συχνά διαλείμματα.

Ταξιδεύοντας με την PH

Ασφαλείς και άνετες μετακινήσεις με PH με αυτοκίνητο, αεροπλάνο ή τρένο.
Για πολλούς ασθενείς PH, το ταξίδι είναι ένα σημαντικό μέρος της επαγγελματικής και της προσωπικής τους ζωής. Το να διαγνωστεί κάποιος με PH δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να ταξιδεύει! Απλά απαιτείται ένας επιπλέον σχεδιασμός, η ποσότητα των φαρμάκων και η ασφαλείς μεταφοράς τους, η ενημέρωση στον γιατρό του μέσου που ταξιδεύουμε για την πιθανότητα παροχής οξυγόνου.

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΜΑΣ ΥΓΕΙΑ !!! ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ !!

Μεταμόσχευση πνεύμονα σε ασθενείς με πνευμονική υπέρταση

Μεταμόσχευση πνεύμονα είναι μια θεραπευτική επιλογή για επιλεγμένους ασθενείς με πνευμονική υπέρταση (ΠΥ), όταν η ιατρική θεραπεία δεν είναι πλέον αποτελεσματική. Μεταμόσχευση πνεύμονα μπορεί να παρατείνει την επιβίωση και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, αλλά ορισμένοι ασθενείς έχουν σημαντικές επιπλοκές και δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της benefits.Although του μεταμόσχευση πνεύμονα προσφέρει μια πιθανή θεραπεία για το PH σε συνδυασμό με την βελτίωση της ποιότητας ζωής, μπορεί να οδηγήσει σε μικρότερη επιβίωση, κατά μέσο όρο , σε σύγκριση με άλλα στερεά μεταμοσχεύσεις οργάνων. Πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν απόρριψης οργάνων, λοιμώξεις, οι παρενέργειες των φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα και λήπτες μοσχεύματος πνεύμονα πρέπει να παρακολουθούνται στενά από ένα κέντρο μεταμοσχεύσεων που μπορεί να μην είναι κοντά στο σπίτι.

Μερικοί ασθενείς με μεταμόσχευση πνεύμονα επιβιώνουν δέκα χρόνια ή περισσότερο με μια καλή ποιότητα ζωής? Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς επιβιώνουν μόνο σε μερικούς μήνες ή λιγότερο, λόγω των σοβαρών επιπλοκών. Ακόμα και στις καλύτερες κέντρα μεταμόσχευσης, τα στατιστικά στοιχεία επιβίωσης για τις μεταμοσχεύσεις πνευμόνων είναι συνολικά χαμηλότερο από των νεφρών, του ήπατος ή καρδιάς μεταμοσχεύσεις. Τα τρέχοντα στατιστικά στοιχεία για την επιβίωση των πνευμόνων μεταμόσχευση από τη Διεθνή Εταιρεία Καρδιάς και Πνευμόνων μεταμόσχευση Μητρώου δείχνουν μια συνολική μονοετή επιβίωση του 74 τοις εκατό και μια πενταετή επιβίωση 45 τοις εκατό. Έτσι, η επιβίωση είναι μικρότερη από πέντε έτη περισσότερο από το ήμισυ των ασθενών που λαμβάνουν μεταμόσχευση πνευμόνων. Το μεγαλύτερο μακροπρόθεσμο πρόβλημα είναι χρόνιας απόρριψης, η οποία οδηγεί σε διαρκή λειτουργία επιδείνωση της μεταμοσχευμένο πνεύμονα ή τους πνεύμονες. Χρόνια απόρριψη του πνεύμονα εμφανίζεται νωρίτερα και πιο συχνά σε λήπτες μοσχευμάτων πνεύμονα σε σύγκριση με τους δικαιούχους των άλλων μεταμοσχευμένων οργάνων.

Δυστυχώς, ο χρόνος μεταμόσχευση πνεύμονα δεν μπορεί να ελεγχθεί, αν και είναι ένα κρίσιμο ζήτημα για πολλούς ασθενείς. Η πλειοψηφία των πνευμόνων δότη προέρχονται από δότες που πεθαίνουν από ατύχημα βλάβη, που κάνει τη διαθεσιμότητα των οργάνων του δότη απρόβλεπτη. Ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται μεταμόσχευση πνευμόνων υπερβαίνει σημαντικά τον αριθμό των διαθέσιμων πνεύμονες του δότη, και οι πνεύμονες μεταμοσχεύθηκαν σύμφωνα με την ένδειξη του παραλήπτη για μεταμόσχευση (π.χ. πνευμονική υπέρταση, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, πνευμονική ίνωση). Ένας αριθμός άλλων παραγόντων που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό της βαθμολογίας κατανομή του πνεύμονα (η τρέχουσα διαδικασία με την οποία οι ασθενείς που απαριθμούνται να αποκτήσουν μια μεταμόσχευση πνευμόνων), η οποία αντανακλά τη σοβαρότητα της νόσου και τον επείγοντα χαρακτήρα των μεταμοσχεύσεων καθώς και την πιθανότητα ότι ο ασθενής θα επιβιώσει για τουλάχιστον ένα έτος μετά τη μεταμόσχευση. Επείγουσα μεταμόσχευση πνεύμονα είναι μερικές φορές δυνατή, αλλά δεν μπορεί να γίνει εκτός εάν ο ασθενής έχει ήδη αξιολογηθεί από ένα κέντρο μεταμοσχεύσεων.

Η κατανομή των δοτών οργάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες διέπεται από το Δίκτυο των Ηνωμένων για την ανταλλαγή οργάνων, καθώς και πρόσθετες πληροφορίες είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα τους . Έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η διαδικασία του να πάρει απαριθμούνται για μεταμόσχευση πνεύμονα είναι, σε γενικές γραμμές, πολύ πιο δύσκολη και η διαθεσιμότητα των οργάνων είναι κάπως περιορισμένη, αλλά διαφέρει από χώρα σε χώρα. Πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με μεταμόσχευση πνεύμονα σε όλο τον κόσμο είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Εταιρείας για Μεταμόσχευση καρδιάς και πνεύμονα .

Η απόφαση σχετικά με την καταλληλότερη χρονική στιγμή για να απαριθμούνται για μεταμόσχευση είναι συχνά δύσκολη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε ασθενείς που λαμβάνουν εποπροστενόλη (Flolan) ή άλλες εντατικής θεραπείας PH, αν και τρεις ξεχωριστές αναδρομικές αναλύσεις που περιλαμβάνονται περίπου 400 ασθενείς με ιδιοπαθή PH λήψη εποπροστενόλη διαπίστωσε ότι η μη βελτίωση κλινικά ή αιμοδυναμικά ένα έτος μετά την έναρξη της θεραπείας συσχετίστηκε με σημαντικά χειρότερη έκβαση. Σε γενικές γραμμές, PH στα αρχικά της στάδια δεν απειλεί άμεσα τη ζωή του ασθενούς, έτσι ώστε η μεταμόσχευση δεν συνιστάται εκείνη τη στιγμή. Από την άλλη πλευρά, η δυνατότητα μεταμόσχευσης θα πρέπει να συζητηθεί πριν οι ασθενείς είναι πάρα πολύ άρρωστος. Όταν η μεταμόσχευση θεωρείται αργά στην πορεία της νόσου, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος ότι ο ασθενής δεν θα επιβιώσουν μέχρι τους πνεύμονες του δότη είναι διαθέσιμες. Η προσέγγιση που ακολουθείται από πολλά κέντρα είναι να προστεθεί ένας ασθενής (αν το δικαιούστε? Βλ. παρακάτω) σε λίστα αναμονής για μεταμόσχευση κατά τη χρονική στιγμή αυτός ή αυτή ξεκινά εποπροστενόλη ή άλλη επιθετική θεραπεία. Εάν ο ασθενής παρουσιάσει βελτίωση στη συνέχεια με τη θεραπεία, αυτός ή αυτή μπορεί να επιλέξει να καταστεί ανενεργή στη λίστα αναμονής. Μόλις που αναφέρονται για μεταμόσχευση, οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να μεταφέρουν την φροντίδα τους σε άλλο κέντρο. Είναι επίσης δυνατό να τοποθετηθεί σε περισσότερους από έναν κατάλογο σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές.

Η μεταμόσχευση ενός μόνο πνεύμονα λειτουργεί πολύ καλά για πολλές ασθένειες του πνεύμονα, και πολλοί ασθενείς με Ph είχαν ένα μόνο μεταμόσχευση πνεύμονα με καλή μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Ωστόσο, σχεδόν όλα τα κέντρα μεταμόσχευσης σήμερα προτιμούν να μεταμόσχευση δύο πνευμόνων (διπλή μεταμόσχευση πνευμόνων) για ασθενείς που έχουν PH, εν μέρει επειδή υπάρχουν γενικά λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Μεταμόσχευση καρδιάς και δύο πνευμόνων (καρδιάς-πνευμόνων μεταμόσχευση) ενδέχεται να απαιτηθούν σε ορισμένους ασθενείς και, σε γενικές γραμμές, ο χρόνος αναμονής είναι μεγαλύτερος, όταν περισσότερα από ένα όργανο που χρειάζεται. Ζώντας μεταμόσχευση πνεύμονα δότη (λήψη λοβό του ενός πνεύμονα από ζωντανό πρόσωπο) είναι δυνατή, αλλά απαιτεί δύο άλλα υγιή άτομα, πολύ μεγαλύτερα στο ανάστημα από τον παραλήπτη, σε κάθε δωρίσουν ένα λοβού του πνεύμονα. Έτσι, η ζωή δότη είναι κατά κύριο λόγο σε παιδιατρικούς ασθενείς που λαμβάνουν ιστό των πνευμόνων από τους χορηγούς των ενηλίκων. Λίγες είναι οι μεταμοσχεύσεις ζώντος δότη γίνει, και αυτή η επιλογή είναι διαθέσιμη μόνο σε λίγα κέντρα. Τουλάχιστον ένας από τους γονείς του δότη έχει πεθάνει, λόγω επιπλοκών από τη χειρουργική επέμβαση δωρεά.

Κριτήρια επιλογής υποψηφίων για μεταμόσχευση πνεύμονα και μετά τη μεταμόσχευση τα θεραπευτικά σχήματα διαφέρουν από κέντρο σε κέντρο. Η πλειοψηφία των κέντρων ασθενείς με ιδιοπαθή PH και συγγενή καρδιοπάθεια που σχετίζονται με PH. Οι ασθενείς με PH που σχετίζονται με ασθένειες που προσβάλλουν μόνο τους πνεύμονες, όπως τα άτομα με σκληρόδερμα, είναι γενικά αξιολογούνται για κάθε περίπτωση χωριστά και δεν θεωρούνται για μεταμόσχευση σε μερικά κέντρα. Η οριακή ηλικία των ασθενών PH κατάλογος μπορεί να είναι κάπως χαμηλότερος από ό, τι για τους ασθενείς με άλλους τύπους πνευμονικής νόσου τελικού σταδίου που απαιτεί μόνο single-μεταμόσχευση πνεύμονα. Σε γενικές γραμμές, για να ληφθούν υπόψη για διπλό πνεύμονα ασθενείς με μεταμόσχευση πρέπει να είναι κάτω των 60 ετών και για μεταμόσχευση καρδιάς-πνευμόνων, πρέπει να είναι μικρότερη των 50 ετών. Συστηματικές ασθένειες, όπως κακώς ελεγχόμενο διαβήτη με επιπλοκές σε άλλα όργανα, σημαντική στεφανιαία νόσο ή καρκίνο (εκτός από τις εντοπισμένες μορφές καρκίνου του δέρματος) συνήθως αποκλείουν ασθενείς από την εξέταση για μεταμόσχευση πνεύμονα στην πλειοψηφία των κέντρων. Επιπλέον, μια λεπτομερής ψυχο-κοινωνική αξιολόγηση πραγματοποιείται σε όλα τα κέντρα για να διαπιστωθεί αν οι ασθενείς είναι πλήρως δεσμευτεί για μεταμόσχευση πνεύμονα και κατά πόσον θα υπάρξει επαρκής κοινωνική υποστήριξη μετά τη μεταμόσχευση. Υποστήριξη από την οικογένεια ή τους φίλους σας είναι απαραίτητη για την επιτυχή έκβαση λόγω της περίπλοκη φροντίδα μετά τη μεταμόσχευση. Οι ασθενείς θα πρέπει ως εκ τούτου ρωτήσετε σχετικά με τα ειδικά κριτήρια αποδοχής και απόρριψης στο κέντρο που εκτελεί την αξιολόγησή τους.

Μεταμόσχευση πνεύμονα παραμένει η μόνη θεραπευτική αγωγή για το pH. Ωστόσο, ενώ μπορεί να θεραπεύσει PH, παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα νέων προκλήσεων για τους ασθενείς. Μεταμόσχευση πνεύμονα είναι πιο αποτελεσματική για τους ασθενείς που έχουν μια θετική στάση και δεν ενοχλείται από την ανάγκη να ληφθούν πολλαπλά φάρμακα καθημερινά ή να έχουν συχνές ιατρικές εξετάσεις.

Ασθενείς Σχετικά με PH Θεραπεία Η θεραπεία με βλαστοκύτταρα & PH Alert Βλαστικών Κυττάρων Δήλωση και δελτίο Η ακόλουθη δήλωση και δελτίο εκδόθηκαν από την PHA του Επιστημονικού Συμβουλίου Ηγεσία . Επίσης, εγκρίθηκε τόσο από την εκτελεστική επιτροπή και Πνευμονική Κυκλοφορία Συνέλευση της Αμερικανικής Θωρακικής Εταιρείας. Διεθνής Εταιρεία για την έρευνα για τα βλαστοκύτταρα A Closer Look at Stem Cell Treatments Δείτε τα βλαστικά Πόρων κυττάρων για τους ασθενείς PHA Δήλωση για θεραπεία με βλαστοκύτταρα - 29 Μαΐου του 2009 Βλαστικά κύτταρα χρήση δεν έχει μελετηθεί επαρκώς και ούτε η αποτελεσματικότητα ούτε η ασφάλεια των βλαστικών κυττάρων για τη θεραπεία της ΠΑΥ έχει καθιερωθεί. Αυτή τη στιγμή, η SLC συνιστά θεραπεία με βλαστοκύτταρα μόνο ως μέρος μιας καταχωρημένης, ελεγχόμενη κλινική δοκιμή σε προσεκτικά επιλεγμένους ασθενείς. Συνιστούμε οι ασθενείς συζητούν θεραπεία με βλαστοκύτταρα (και τυχόν νέες θεραπείες) με ειδικό PH τους. - επιστημονική ηγεσία του Συμβουλίου PHA Ενημερωτικό δελτίο - Σεπτέμβριος 2009 Πνευμονική υπέρταση και θεραπεία με βλαστοκύτταρα

Τι είναι τα βλαστικά κύτταρα;
Τα βλαστικά κύτταρα είναι κύτταρα που μπορούν να διαιρούν για να αντικαταστήσει επ 'αόριστον (δηλαδή τον εαυτό ανανεώσει), έτσι σε αντίθεση με τακτικές κύτταρα που δεν γερνούν. Μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε θυγατρικά κύτταρα, που ονομάζεται «προγονικά» κύτταρα, τα οποία προορίζονται να γίνουν μια σειρά από διαφορετικούς τύπους κυττάρων, με μια διαδικασία που ονομάζεται διαφοροποίηση.
Τα βλαστικά κύτταρα διαφέρουν ως προς την ικανότητά τους να διαφοροποιηθούν ή να ωριμάσει.
Μερικοί μπορεί να παράγει όλα τα είδη κυττάρων του σώματος και αυτά είναι που ονομάζεται "παντοδύναμα."
Μερικοί μπορούν να παράγουν πολλούς τύπους κυττάρων που αποτελούν μέρος ενός συγκεκριμένου οργάνου ή ιστού και αυτά είναι που ονομάζεται «πολυδύναμα».
Προγονικά κύτταρα δεν μπορούν να αυτο-ανανέωση και έχουν περιορισμένες δυνατότητες για τη διαφοροποίηση. Συνήθως παράγουν ώριμα κύτταρα ενός μόνο τύπου.
Τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα που προέρχονται από το γονιμοποιημένο ωάριο και έχουν την ικανότητα να παράγουν όλα τα κύτταρα του σώματος (δηλαδή πανίσχυρα), αλλά μόλις τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πώς να με ασφάλεια τον έλεγχο και τη χρήση αυτών των ισχυρών κυττάρων.
Τα βλαστικά κύτταρα επίσης βρίσκονται στο μυελό των οστών και πολλούς άλλους ιστούς των παιδιών και των ενηλίκων. Αυτά τα «ενήλικα βλαστικά κύτταρα» έχουν πιο περιορισμένες δυνατότητες να παράγουν διαφορετικούς τύπους κυττάρων (δηλαδή πανίσχυρα), που συχνά περιορίζονται σε κύτταρα από ένα μόνο όργανο ή ένα μικρό αριθμό των οργάνων.

Τι είναι οι "αυτόλογη" κύτταρα;

Τα κύτταρα που συλλέγονται από ένα άτομο που στη συνέχεια επέστρεψε και πάλι στο ίδιο άτομο που ονομάζεται "αυτόλογη" - δηλαδή από τον εαυτό.
Αυτά μπορεί να είναι τα βλαστικά κύτταρα, αρχέγονα κύτταρα ή τακτική κύτταρα? Για παράδειγμα, πολλοί ασθενείς που παρέχουν το δικό τους αίμα για να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια μια σημαντική χειρουργική επέμβαση ως "αυτόλογη" μετάγγιση αίματος.
Αυτόλογα κύτταρα έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι ανοσολογικά όμοια με το πρόσωπο που θα τις λάβουν, από τη στιγμή που συλλέγονται από το εν λόγω πρόσωπο. Ως εκ τούτου τα κύτταρα οι ίδιοι δεν θα προκαλέσει μια αντίδραση απόρριψης.
Ενήλικα βλαστικά κύτταρα ή τα προγονικά είναι αυτόλογα, όταν συλλέγονται από το ίδιο άτομο που θα λάβει η κυτταρική θεραπεία.
Τα κύτταρα που προέρχονται από άλλο πρόσωπο που ονομάζεται "αλλογενής" και αυτά είναι ευαίσθητα στην απόρριψη όταν μεταμοσχευθούν σε ένα διαφορετικό άτομο (ακριβώς όπως μια μεταμόσχευση οργάνων).
Τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα από ανάγκη είναι αλλογενής και ως εκ τούτου είναι ευαίσθητα στην απόρριψη.

Τι είναι οι "ενδοθηλιακά κύτταρα»;

Προγονικών κυττάρων είναι το όνομα που δίνεται στην θυγατρικά κύτταρα των βλαστικών κυττάρων που θα πάει για να διαφοροποιηθούν σε ένα συγκεκριμένο κελί του τύπου.
Έτσι, "ενδοθηλιακά κύτταρα» (ή ΚΠΑ) είναι αρχέγονα κύτταρα τα οποία μπορούν να παράγουν τα επιθηλιακά κύτταρα του εσωτερική επιφάνεια όλων των αιμοφόρων αγγείων, που ονομάζεται ενδοθήλιο.
ΠΕΑ πιστεύεται ότι παράγονται στο μυελό των οστών και απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος. ΠΕΑ πιστεύεται να ταξιδέψουν στην κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία ή περιοχές που έχουν ανεπαρκή παροχή αίματος, και να συμβάλει στην επισκευή σκαφών αίματος και την αναγέννηση.

Τι βλαστικά κύτταρα έχουν να κάνουν με πνευμονική υπέρταση;

Δεν γνωρίζουμε ακόμη την απάντηση σε αυτό το σημαντικό ζήτημα, αλλά είναι μια περιοχή μεγάλου ενδιαφέροντος και πολλά εν εξελίξει έρευνα.
Προς το παρόν, υπάρχουν δύο ανταγωνιστικές επιστημονικές απόψεις:
Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι ορισμένα είδη βλαστικών ή προγονικών κυττάρων μπορεί πραγματικά να συμβάλλει στην πύκνωση του αίματος σκάφος (ανακατασκευή) και η απόφραξη των ΠΑΥ.
Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι προγονικών κυττάρων μπορεί να είναι σε θέση να επισκευάσει τα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία και να αποκαταστήσει πιο φυσιολογική ροή του αίματος στον πνεύμονα.
Και οι δύο σχολές σκέψης μπορεί να είναι σωστό, δεδομένου ότι υπάρχουν πιθανότητες οι δύο "καλά" και "κακά" προγονικών κυττάρων (όπως η καλή και κακή χοληστερόλη)? Με άλλα λόγια κάποια κύτταρα μπορεί να ενισχύσει την επούλωση, αλλά άλλοι μπορεί να συμβάλει στη μη φυσιολογική ανάπτυξη.
Σαφώς, απαιτείται περισσότερη έρευνα για να καθοριστούν καλύτερα οι ρόλοι των διαφόρων ειδών των βλαστικών και προγονικών κυττάρων σε ΠΑΥ και πώς να προσδιορίσει "καλό" από το "κακό" κύτταρα.

Τι είναι η κυτταρική θεραπεία;

Η κυτταρική θεραπεία είναι μια διαδικασία κατά την οποία τα ζωντανά κύτταρα αποτελούν το «θεραπευτικό» παράγοντα.
Μερικοί «κυτταρικές θεραπείες» έχουν εδώ και πολλά χρόνια, όπως μεταγγίσεις αίματος.
Η χρήση των βλαστικών κυττάρων έχει επίσης μια τυπική πρακτική για τη θεραπεία ορισμένων ασθενειών? Για παράδειγμα, η μεταμόσχευση μυελού των οστών χρησιμοποιείται συνήθως για τη λευχαιμία.
Ωστόσο, η χρήση των βλαστικών ή προγονικών κυττάρων για τη θεραπεία της καρδιάς ή των πνευμόνων νόσο είναι πολύ νέα, ακόμα σε πειραματικό στάδιο, και σε μεγάλο βαθμό μια περιοχή έντονης έρευνας.

Τι γίνεται με την θεραπεία με βλαστικά κύτταρα για την ΠΑΥ;

Αυτή είναι ίσως μία από τις πιο πρόσφατες εφαρμογές της κυτταρικής θεραπείας και είναι ακόμα πάρα πολύ στα πρώτα στάδια της έρευνας σε ανθρώπινα.
Στα ζώα, πολλές ομάδες έχουν δείξει σημαντικά οφέλη που χρησιμοποιούν διάφορα είδη βλαστικών ή προγονικών κυττάρων (τις περισσότερες φορές ΠΕΑ) σε πειραματικά μοντέλα της ΠΑΥ.
Ωστόσο, υπάρχει μόνο πολύ περιορισμένη κλινική εμπειρία με την θεραπεία των προγονικών κυττάρων σε ασθενείς με ΠΑΥ, και όχι οριστική και αυστηρά για δοκιμές (δηλαδή όπως έχουμε κάνει για όλες τις εγκεκριμένες θεραπείες PAH) έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής.
Ως εκ τούτου, τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους της θεραπείας των προγονικών κυττάρων για ΠΑΥ είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό ότι αυτή η θεραπεία να προσφέρεται μόνο στο πλαίσιο μιας ερευνητικής μελέτης που θα βοηθήσει να παρέχει αυτές τις απαντήσεις.
Βλαστικά ή μεταμόσχευση προγονικών κυττάρων είναι σε πειραματικό στάδιο και δεν είναι μια δοκιμασμένη θεραπεία, και δεν έχει εγκριθεί στις ΗΠΑ ή τον Καναδά για τη θεραπεία της ΠΑΥ.

Πώς μπορεί η θεραπεία με βλαστοκύτταρα να προσφέρονται στους ασθενείς, αν δεν είναι ακόμα μια δοκιμασμένη θεραπεία;

Υπάρχουν χώρες οι οποίες δεν απαγορεύουν τη χρήση αυτού του αναπόδεικτες θεραπείας, και ορισμένες εταιρείες έχουν δημιουργήσει επιχειρήσεις στις χώρες αυτές για την παροχή αυτής της θεραπείας με σημαντικό κόστος για τους ασθενείς.
Είναι κατανοητό ότι πολλοί ασθενείς μπορούν να είναι πρόθυμοι να υποστούν την κυτταρική θεραπεία, ακόμη και αν οι κίνδυνοι και τα οφέλη δεν έχουν ακόμη καθοριστεί.
Ωστόσο, είναι σημαντικό για τους ασθενείς να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για να υποστηρίξει την κλινική χρήση της κυτταρικής θεραπείας για ΠΑΥ αυτή τη στιγμή, μεταξύ των πιθανών αποτελεσμάτων είναι ότι η κυτταρική θεραπεία μπορεί, σε ορισμένους ασθενείς, στην πραγματικότητα να επιδεινώσουν τη νόσο, αντί του καλύτερα. Θα πρέπει να παρέχεται μόνο ως μέρος μιας ερευνητικής μελέτης που θα αντιμετωπίζει τα βασικά ζητήματα της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας. Οι επαγγελματίες που μπορούν να χρεώνουν μεγάλα ποσά για τη διαχείριση αναπόδεικτες θεραπείες εγείρουν σοβαρές ηθικές ανησυχίες μεταξύ της κοινότητας PH.

Φάρμακα υποδόρια

Εκδόθηκε από την επιστημονική ηγεσία PHA του Συμβουλίου
Τελευταία Ενημέρωση Νοέμβριο του 2009

Το Treprostinil είναι ένα συνθετικό (που δεν προέρχονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα) ανάλογο της προστακυκλίνη, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ), η οποία μπορεί να χορηγείται υποδόρια (κάτω από το δέρμα ), ενδοφλεβίως (στις φλέβες) ή μπορεί να εισπνευστεί. Treprostinil εγκρίθηκε από το FDA το 2002 για υποδόρια χρήση, και στη συνέχεια το 2004 για ενδοφλέβια χρήση για τη θεραπεία της ΠΑΥ σε ασθενείς με New York Heart Association κλάσης II, III, IV ή συμπτώματα. Πιο πρόσφατα εισπνεόμενα treprostinil (Tyvaso ®) εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2009 για χρήση με ένα συγκεκριμένο εισπνοή set-up σε ασθενείς με ΠΟΥ Ομάδας Ι και της ΠΟΥ, κατηγορίας III, πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων για την αύξηση της απόστασης με τα πόδια.
Πώς treprostinil δουλειά;
Οι σημαντικότερες δράσεις του treprostinil είναι αγγειοδιαστολή της πνευμονικής και συστηματικής αγγειακής κρεβάτια (διαπλάτυνση στένωση των αιμοφόρων αγγείων στον πνεύμονα και σε άλλα μέρη του σώματος), και η αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων (συνάθροιση). Αυτές οι επιδράσεις φαίνεται να είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα της εποπροστενόλης (Flolan ®). Η βελτίωση της ικανότητας για άσκηση έχει αποδειχθεί σε μια βραχυπρόθεσμη (3 μηνών) μελέτη του υποδόριου treprostinil. Η βελτίωση ήταν δοσοεξαρτώμενη, πράγμα που σημαίνει ότι οι ασθενείς στην κλινική δοκιμή επίτευξη των υψηλότερων δόσεων είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση. Δύο μακροχρόνιες μελέτες του υποδόριου treprostinil που αφορούν ασθενείς με ποικίλες αιτίες της πνευμονικής υπέρτασης έδειξε αποτελεσματικότητα έξω για 2-4 χρόνια.
Δοκιμές με ενδοφλέβια treprostinil έχουν ανοιχτή τη συμμετοχή περιορισμένο αριθμό ασθενών. Οι μελέτες αυτές έδειξαν βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση καθώς και η καρδιακή λειτουργία. Αλλες μικρές μελέτες έχουν μεταπηδά ασθενείς με σταθερή δόση της εποπροστενόλης να treprostinil εμφάνιση διατήρηση της ικανότητας για άσκηση. Η δόση του treprostinil έπρεπε να είναι υψηλότερη από την προηγούμενη δόση epoprostenol. Είτε ενδοφλέβια treprostinil είναι εξίσου αποτελεσματικό με ενδοφλέβια epoprostenol είναι άγνωστη καθώς δεν υπάρχουν συγκριτικές μελέτες.
Δοκιμές με εισπνεόμενα treprostinil έδειξαν βελτίωση σε 6 λεπτά με τα πόδια δοκιμές. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν σε θεραπεία με φόντο είτε ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης ή sildenafil κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων της μελέτης και φάση επέκτασης.
Ο χρόνος ημιζωής της treprostinil είναι περίπου τεσσερισήμισι ώρες, αν και τα συμπτώματα οφείλονται σε διακοπή των ναρκωτικών μπορεί να συμβεί σε λιγότερο από μία ώρα. Αυτό σημαίνει ότι μετά τη διακοπή της έγχυσης, το ήμισυ περίπου το φάρμακο είναι ακόμη στο σύστημα του ασθενούς τεσσερισήμισι ώρες αργότερα. Treprostinil είναι σταθερό σε θερμοκρασία δωματίου για 48 ώρες όταν αναμιγνύεται με στείρο διάλυμα (αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι στο ψυγείο).
Υποδόρια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD MS3 φορητή αντλία έγχυσης. Τα σημεία των ενέσεων τοποθετούνται στο λιπώδη ιστό, συνήθως στην κοιλιακή περιοχή, και έχουν αλλάξει κατά μέσο όρο κάθε 3-5 εβδομάδες.
Ενδοφλέβια treprostinil πρέπει να χορηγηθεί μέσω χειρουργικά τοποθετείται κεντρικού φλεβικού καθετήρα. Ενδοφλέβια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD αντλία Legacy (η ίδια αντλία που χρησιμοποιείται για ενδοφλέβια χορήγηση epoprostenol).
Η εισπνεόμενη treprostinil πρέπει να παραδοθεί μέσω της συγκεκριμένης Tyvaso ® Σύστημα εισπνοή, το οποίο προορίζεται για από του στόματος εισπνοή τη χρήση υπερήχων, παλμικά-παράδοση της συσκευής.
Το Treprostinil συνήθως αρχίζει με 1.25 - 2.5 ng / kg / min και η δόση αυξάνεται σταδιακά για να επιτευχθεί ανακούφιση των συμπτωμάτων. Δεν είναι ασυνήθιστο για ορισμένους ασθενείς να είναι σε μια δόση των 100 ng / kg / min, ή περισσότερα, για να επιτευχθεί η βέλτιστη όφελος με ένα ανεκτό προφίλ ασφάλειας. Η δόση του treprostinil είναι η ίδια για υποδόρια και ενδοφλέβια συστήματα παράδοσης. Ασθενείς που αλλάζουν από εποπροστενόλη να treprostinil συνήθως απαιτούν 1,5-2,5 φορές την αρχική δόση της εποπροστενόλης να διατηρήσει τη σταθερότητα των κλινικών. Για εισπνεόμενα trepostinil η αρχική δόση είναι 3 αναπνοές (18 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία, αλλά αν δεν είναι ανεκτή λόγω των παρενεργειών, μπορεί κανείς να το μειώσει σε 1-2 αναπνοές. Σε γενικές γραμμές, η δόση αυξάνεται κατά ένα πρόσθετο τέλος 3 αναπνοές περίπου κάθε 1-2 εβδομάδες, ανάλογα με την ανοχή, με στόχο τη συντήρηση και μέγιστης δόσης των 9 αναπνοές (54 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία. Είναι δεδομένο 4x καθημερινά περίπου τέσσερις ώρες διαφορά, ενώ ο ασθενής είναι ξύπνιος. Εάν μια θεραπευτική συνεδρία είναι χαμένη ή να διακοπεί, η θεραπεία πρέπει να αρχίσει το συντομότερο δυνατόν στη συνηθισμένη δόση.
Η κύρια παρενέργεια με την υποδόρια χορήγηση treprostinil είναι η ανάπτυξη πόνος στο σημείο της έγχυσης (που συχνά βελτιώνεται μετά από 1-2 μήνες ή περισσότερο από τη θεραπεία) και / ή ερυθρότητα στο σημείο της υποδόριας έγχυσης. Αυτό παρατηρείται σε ποσοστό μέχρι 80% των ασθενών. Η εμφάνιση του πόνου site δεν είναι δοσοεξαρτώμενες και συχνά βελτιώνει την πλέον σημείο της έγχυσης έχει απομείνει στη θέση τους. Κυτταρίτιδα και αιμορραγία μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο σημείο της έγχυσης. Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, και οι ασθενείς διαφέρουν ως προς την ανταπόκρισή τους σε αυτές τις θεραπείες. Οι άλλες παρενέργειες της treprostinil είναι παρόμοιες με εκείνες που παρατηρήθηκαν με epoprostenol και περιλαμβάνουν εξάψεις, ναυτία, πόνο στο σαγόνι, διάρροια, εξάνθημα πονοκέφαλος, πόνος στα άκρα, και το δέρμα. Οι παρενέργειες που σχετίζονται με την ενδοφλέβια χρήση των treprostinil, όπως λοιμώξεις καθετήρα, είναι παρόμοιες με αυτές με ενδοφλέβια epoprostenol. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της εισπνεόμενης θεραπείας είναι βήχας, πονοκέφαλος, ναυτία, ζάλη, έξαψη, ερεθισμός του λαιμού, φαρυγγολαρυγγικό άλγος ή διάρροια, αν και παρενέργειες που εμφανίζονται με την παράδοση SC ή IV, όπως υπόταση, αιμορραγία, ναυτία μπορεί επίσης να εμφανιστεί. Ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα δεν έχει τεκμηριωθεί σε ασθενείς με σοβαρή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
Το Treprostinil διατίθεται σε τέσσερις συγκεντρώσεις (1,0 mg / ml, 2,5 mg / ml, 5,0 mg / ml, και 10,0 mg / ml), το καθένα περιέχει 20 ml διαλύματος σε φιαλίδιο πολλαπλών δόσεων προσβάσιμο. Ένα φιαλίδιο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το πολύ 14 ημέρες μετά το αρχικό άνοιγμα και τη χρήση του φιαλιδίου, με την προϋπόθεση ότι ακολουθούνται οι σωστές διαδικασίες αποθήκευσης. Για εισπνεόμενα treprostinil, στείρο διάλυμα για από του στόματος εισπνοή είναι μια φύσιγγα 2,9 ml περιέχει 1,74 mg ή 0,6 mg ανά ml.
Treprostinil πρέπει να συνταγογραφείται από γιατρό έγκριση και ασφάλισης πρέπει να λαμβάνονται πριν από την έναρξη της θεραπείας. Το κόστος της treprostinil είναι $ 100.000 το χρόνο ή και περισσότερο ανάλογα με τη δόση των ασθενών.

θεραπεία ενδοφλέβια

Το Treprostinil είναι ένα συνθετικό (που δεν προέρχονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα) ανάλογο της προστακυκλίνης , ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ), η οποία μπορεί να χορηγείται υποδόρια (κάτω από το δέρμα ), ενδοφλεβίως (στις φλέβες) ή μπορεί να εισπνευστεί. Treprostinil εγκρίθηκε από το FDA το 2002 για υποδόρια χρήση, και στη συνέχεια το 2004 για ενδοφλέβια χρήση για τη θεραπεία της ΠΑΥ σε ασθενείς με New York Heart Association κλάσης II, III, IV ή συμπτώματα. Πιο πρόσφατα εισπνεόμενα treprostinil (Tyvaso ®) εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2009 για χρήση με ένα συγκεκριμένο εισπνοή set-up σε ασθενείς με ΠΟΥ Ομάδας Ι και της ΠΟΥ, κατηγορίας III, πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων για την αύξηση της απόστασης με τα πόδια.
Οι σημαντικότερες δράσεις του treprostinil είναι αγγειοδιαστολή της πνευμονικής και συστηματικής αγγειακής κρεβάτια (διαπλάτυνση στένωση των αιμοφόρων αγγείων στον πνεύμονα και σε άλλα μέρη του σώματος), και η αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων (συνάθροιση). Αυτές οι επιδράσεις φαίνεται να είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα της εποπροστενόλης (Flolan ®). Η βελτίωση της ικανότητας για άσκηση έχει αποδειχθεί σε μια βραχυπρόθεσμη (3 μηνών) μελέτη του υποδόριου treprostinil. Η βελτίωση ήταν δοσοεξαρτώμενη, πράγμα που σημαίνει ότι οι ασθενείς στην κλινική δοκιμή επίτευξη των υψηλότερων δόσεων είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση. Δύο μακροχρόνιες μελέτες του υποδόριου treprostinil που αφορούν ασθενείς με ποικίλες αιτίες της πνευμονικής υπέρτασης έδειξε αποτελεσματικότητα έξω για 2-4 χρόνια.
Δοκιμές με ενδοφλέβια treprostinil έχουν ανοιχτή τη συμμετοχή περιορισμένο αριθμό ασθενών. Οι μελέτες αυτές έδειξαν βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση καθώς και η καρδιακή λειτουργία. Αλλες μικρές μελέτες έχουν μεταπηδά ασθενείς με σταθερή δόση της εποπροστενόλης να treprostinil εμφάνιση διατήρηση της ικανότητας για άσκηση. Η δόση του treprostinil έπρεπε να είναι υψηλότερη από την προηγούμενη δόση epoprostenol. Είτε ενδοφλέβια treprostinil είναι εξίσου αποτελεσματικό με ενδοφλέβια epoprostenol είναι άγνωστη καθώς δεν υπάρχουν συγκριτικές μελέτες.
Δοκιμές με εισπνεόμενα treprostinil έδειξαν βελτίωση σε 6 λεπτά με τα πόδια δοκιμές. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν σε θεραπεία με φόντο είτε ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης ή sildenafil κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων της μελέτης και φάση επέκτασης.
Ο χρόνος ημιζωής της treprostinil είναι περίπου τεσσερισήμισι ώρες, αν και τα συμπτώματα οφείλονται σε διακοπή των ναρκωτικών μπορεί να συμβεί σε λιγότερο από μία ώρα. Αυτό σημαίνει ότι μετά τη διακοπή της έγχυσης, το ήμισυ περίπου το φάρμακο είναι ακόμη στο σύστημα του ασθενούς τεσσερισήμισι ώρες αργότερα. Treprostinil είναι σταθερό σε θερμοκρασία δωματίου για 48 ώρες όταν αναμιγνύεται με στείρο διάλυμα (αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι στο ψυγείο).
Υποδόρια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD MS3 φορητή αντλία έγχυσης. Τα σημεία των ενέσεων τοποθετούνται στο λιπώδη ιστό, συνήθως στην κοιλιακή περιοχή, και έχουν αλλάξει κατά μέσο όρο κάθε 3-5 εβδομάδες.
Ενδοφλέβια treprostinil πρέπει να χορηγηθεί μέσω χειρουργικά τοποθετείται κεντρικού φλεβικού καθετήρα. Ενδοφλέβια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD αντλία Legacy (η ίδια αντλία που χρησιμοποιείται για ενδοφλέβια χορήγηση epoprostenol).
Η εισπνεόμενη treprostinil πρέπει να παραδοθεί μέσω της συγκεκριμένης Tyvaso ® Σύστημα εισπνοή, το οποίο προορίζεται για από του στόματος εισπνοή τη χρήση υπερήχων, παλμικά-παράδοση της συσκευής.
Το Treprostinil συνήθως αρχίζει με 1.25 - 2.5 ng / kg / min και η δόση αυξάνεται σταδιακά για να επιτευχθεί ανακούφιση των συμπτωμάτων. Δεν είναι ασυνήθιστο για ορισμένους ασθενείς να είναι σε μια δόση των 100 ng / kg / min, ή περισσότερα, για να επιτευχθεί η βέλτιστη όφελος με ένα ανεκτό προφίλ ασφάλειας. Η δόση του treprostinil είναι η ίδια για υποδόρια και ενδοφλέβια συστήματα παράδοσης. Ασθενείς που αλλάζουν από εποπροστενόλη να treprostinil συνήθως απαιτούν 1,5-2,5 φορές την αρχική δόση της εποπροστενόλης να διατηρήσει τη σταθερότητα των κλινικών. Για εισπνεόμενα trepostinil η αρχική δόση είναι 3 αναπνοές (18 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία, αλλά αν δεν είναι ανεκτή λόγω των παρενεργειών, μπορεί κανείς να το μειώσει σε 1-2 αναπνοές. Σε γενικές γραμμές, η δόση αυξάνεται κατά ένα πρόσθετο τέλος 3 αναπνοές περίπου κάθε 1-2 εβδομάδες, ανάλογα με την ανοχή, με στόχο τη συντήρηση και μέγιστης δόσης των 9 αναπνοές (54 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία. Είναι δεδομένο 4x καθημερινά περίπου τέσσερις ώρες διαφορά, ενώ ο ασθενής είναι ξύπνιος. Εάν μια θεραπευτική συνεδρία είναι χαμένη ή να διακοπεί, η θεραπεία πρέπει να αρχίσει το συντομότερο δυνατόν στη συνηθισμένη δόση.
Η κύρια παρενέργεια με την υποδόρια χορήγηση treprostinil είναι η ανάπτυξη πόνος στο σημείο της έγχυσης (που συχνά βελτιώνεται μετά από 1-2 μήνες ή περισσότερο από τη θεραπεία) και / ή ερυθρότητα στο σημείο της υποδόριας έγχυσης. Αυτό παρατηρείται σε ποσοστό μέχρι 80% των ασθενών. Η εμφάνιση του πόνου site δεν είναι δοσοεξαρτώμενες και συχνά βελτιώνει την πλέον σημείο της έγχυσης έχει απομείνει στη θέση τους. Κυτταρίτιδα και αιμορραγία μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο σημείο της έγχυσης. Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, και οι ασθενείς διαφέρουν ως προς την ανταπόκρισή τους σε αυτές τις θεραπείες. Οι άλλες παρενέργειες της treprostinil είναι παρόμοιες με εκείνες που παρατηρήθηκαν με epoprostenol και περιλαμβάνουν εξάψεις, ναυτία, πόνο στο σαγόνι, διάρροια, εξάνθημα πονοκέφαλος, πόνος στα άκρα, και το δέρμα. Οι παρενέργειες που σχετίζονται με την ενδοφλέβια χρήση των treprostinil, όπως λοιμώξεις καθετήρα, είναι παρόμοιες με αυτές με ενδοφλέβια epoprostenol. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της εισπνεόμενης θεραπείας είναι βήχας, πονοκέφαλος, ναυτία, ζάλη, έξαψη, ερεθισμός του λαιμού, φαρυγγολαρυγγικό άλγος ή διάρροια, αν και παρενέργειες που εμφανίζονται με την παράδοση SC ή IV, όπως υπόταση, αιμορραγία, ναυτία μπορεί επίσης να εμφανιστεί. Ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα δεν έχει τεκμηριωθεί σε ασθενείς με σοβαρή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
Το Treprostinil διατίθεται σε τέσσερις συγκεντρώσεις (1,0 mg / ml, 2,5 mg / ml, 5,0 mg / ml, και 10,0 mg / ml), το καθένα περιέχει 20 ml διαλύματος σε φιαλίδιο πολλαπλών δόσεων προσβάσιμο. Ένα φιαλίδιο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το πολύ 14 ημέρες μετά το αρχικό άνοιγμα και τη χρήση του φιαλιδίου, με την προϋπόθεση ότι ακολουθούνται οι σωστές διαδικασίες αποθήκευσης. Για εισπνεόμενα treprostinil, στείρο διάλυμα για από του στόματος εισπνοή είναι μια φύσιγγα 2,9 ml περιέχει 1,74 mg ή 0,6 mg ανά ml.
Το κόστος της treprostinil είναι $ 100.000 το χρόνο ή και περισσότερο ανάλογα με τη δόση των ασθενών.

Τα Εποπροστενόλη είναι ενδοφλέβια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ). Πρόκειται για ένα συνθετικό (δεν λαμβάνονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα) μορφή μιας ουσίας που παράγεται από τον οργανισμό που ονομάζεται προστακυκλίνης. Εγκρίθηκε από τον FDA το 1996 για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης σε ασθενείς με New York Heart Association κατηγορίας ΙΙΙ ή IV συμπτώματα.
Η Εποπροστενόλη διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, εμποδίζει τη λεία μυϊκά κύτταρα στα τοιχώματα τους από τη σύναψη συμβάσεων, και μειώνει την ακαμψία των κυκλοφορούντων αιμοπεταλίων που θα μπορούσε αλλιώς λάσπη επάνω στο σκάφος. Βοηθά επίσης στη δεξιά πλευρά της καρδιάς για την καλύτερη αντλία αίματος μέσω των πνευμόνων. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η παραγωγή προστακυκλίνης είναι μειωμένη σε ασθενείς με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (ΠΑΥ). Η βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση και την αίσθηση της ευημερίας έχει αποδειχθεί σε βραχυπρόθεσμες μελέτες των epoprostenol. Μελέτες έδειξαν, επίσης, βελτίωση στην επιβίωση σε ασθενείς με ιδιοπαθή ΠΑΥ. Αρκετά πιο μακροπρόθεσμη σειρά έχουν δείξει σημαντικό όφελος επιβίωσης σε σύγκριση με την προβλεπόμενη επιβίωση ή στην ιστορική θεραπεία ασθενείς της ομάδας ελέγχου.
Η Εποπροστενόλη χορηγείται με συνεχή ενδοφλέβια έγχυση μέσω ενός μόνιμου καθετήρα τοποθετείται σε μια από τις μεγάλες φλέβες πηγαίνει στην καρδιά. Θα πρέπει να δοθεί με αυτόν τον τρόπο επειδή εποπροστενόλη διαρκεί για μόνο ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα (3-5 λεπτά) στην κυκλοφορία του αίματος. Μια αντλία (η αντλία CADD Legacy) χρησιμοποιείται για να παραδώσει το φάρμακο. Το φάρμακο έρχεται σε μορφή σκόνης και πρέπει να διαλυθεί σε ένα ειδικό αλκαλικό διάλυμα (αραιωτικό) η οποία αυξάνει τη σταθερότητα του στην κυκλοφορία του αίματος. Η λύση φάρμακο τοποθετείται στη συνέχεια σε μια κασέτα που συνδέεται με την αντλία. Εάν το διάλυμα πρέπει να φυλάσσεται περισσότερο από 8 ώρες, πρέπει επίσης να διατηρούνται δροσερά, συνήθως με τη βοήθεια των πακέτων ψυκτικούς θαλάμους έχει τοποθετηθεί γύρω από την κασέτα.
Η Εποπροστενόλη πρέπει να ξεκινά σε ένα περιβάλλον με επαρκές προσωπικό και τον εξοπλισμό παρακολούθησης και φροντίδα έκτακτης ανάγκης. Στα περισσότερα κέντρα, οι ασθενείς να αρχίζουν με εποπροστενόλη στο νοσοκομείο. Ένα ειδικό γιατρό τη νοσοκόμα είναι υποχρεωτική για να βοηθήσει τη διαχείριση των προβλημάτων που σχετίζονται με ανεπιθύμητες ενέργειες των εποπροστενόλη και να εξασφαλίζει την κατάλληλη δοσολογία. Επιπλέον, ο κλινικός νοσηλευτής πρέπει να διδάσκουμε τους ασθενείς πώς να αναμίξει εποπροστενόλη, κρατήστε το κεντρικού φλεβικού καθετήρα καθαρό, και να διαχειρίζονται τις αντλίες παράδοσης.
Η Εποπροστενόλη είναι κλειστός, σύμφωνα με το σωματικό βάρος του ασθενούς, σε χιλιόγραμμα (kg). Η δόση έναρξης είναι συνήθως 1-2 νανογραμμάρια (ng) ανά kg ανά λεπτό. Η δόση αυξάνεται ανάλογα με την ανταπόκριση και οι ενέργειες του κάθε ασθενή. Συνήθης μακροπρόθεσμες δόσεις εύρος 20 έως 40 ng ανά kg ανά λεπτό.
Ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα με εποπροστενόλη;
Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι η διακοπή της έγχυσης, η οποία σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να προκαλέσει σοβαρή επιδείνωση της ΠΑΥ τους ακόμη και τον θάνατο, μέσα σε λίγα λεπτά. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς θα πρέπει να έχει πάντα μια έτοιμη κασέτα φάρμακο backup και μία αντλία έγχυσης γύρω από το ξενοδοχείο. Σε επείγουσες περιπτώσεις, εποπροστενόλη μπορεί να δοθεί μέσω μιας περιφερικής φλέβας.
Ένας δεύτερος μεγάλος κίνδυνος είναι η μόλυνση που σχετίζονται με τη χρόνια καθηλωμένου ενδοφλέβιου καθετήρα. Οι λοιμώξεις μπορεί να περιλαμβάνει την ιστοσελίδα καθετήρα ή τον καθετήρα ίδιο, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια μόλυνση στην κυκλοφορία του αίματος. Κάθε σήμα των Δικαιωμάτων Αγοράς Μετοχών λοίμωξης άμεση ιατρική φροντίδα. Η έγχυση πρέπει να παρασκευάζεται ημερησίως, η οποία μπορεί να καταλάβει έως και μια ώρα του χρόνου.
Εποπροστενόλη έγχυση προκαλεί μια ποικιλία από συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες, εν μέρει σχετίζονται με τη δράση της ως αγγειοδιασταλτικό. Αυτά περιλαμβάνουν κεφαλαλγία, έξαψη, πόνος στο σαγόνι, πόνος στα οστά, διάρροια, αίσθημα παλμών, και εξανθήματα. Ο αριθμός και η σοβαρότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών που ποικίλλει μεταξύ των ασθενών.
Εποπροστενόλη διατίθεται ως σκόνη σε συγκεντρώσεις των 0,5 mg και 1,5 mg. Το αλκαλικό διάλυμα ή αραιωτικό παρέχεται σε φιαλίδια των 50 ml. Εποπροστενόλη στη συνέχεια διαλύεται στο διαλύτη. Κάθε δοχείο διαλυμένο εποπροστενόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά. Μόλις διαλυθεί, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αποθηκευτεί κρύο για έως 48 ώρες.
Το κόστος της εποπροστενόλης είναι περίπου $ 100.000 το χρόνο, αλλά μπορεί να είναι υψηλότερο, ανάλογα με τη δόση των ασθενών

Θερμοκρασία δωματίου σταθερή εποπροστενόλη (Veletri ®) είναι μια ενδοφλέβια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ). Πρόκειται για ένα συνθετικό (δεν λαμβάνονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα) μορφή μιας ουσίας που παράγεται από τον οργανισμό που ονομάζεται προστακυκλίνης. Εγκρίθηκε από τον FDA το 2010 για τη θεραπεία της New York Heart Association κατηγορίας ΙΙΙ ή IV συμπτωμάτων σε ασθενείς που έχουν πρωτοπαθή πνευμονική υπέρταση ή πνευμονική υπέρταση που σχετίζεται με σκληροδερμία που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στη συμβατική θεραπεία. Ο όρος «πρωτοπαθής πνευμονική υπέρταση" δεν είναι πλέον χρησιμοποιείται από πνευμονική υπέρταση εμπειρογνώμονες, και έτσι από την πρακτική σκοπιά RTS εποπροστενόλη είναι να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας ομάδας Ι PAH που έχουν NYHA κατηγορίας III ή IV συμπτώματα.
Το RTS εποπροστενόλη διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία, εμποδίζει τη λεία μυϊκά κύτταρα στους τοίχους τους από τη σύναψη συμβάσεων, και μειώνει την ακαμψία των κυκλοφορούντων αιμοπεταλίων που θα μπορούσε αλλιώς λάσπη επάνω στο σκάφος. Βοηθά επίσης στη δεξιά πλευρά της καρδιάς για την καλύτερη αντλία αίματος μέσω των πνευμόνων. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η παραγωγή προστακυκλίνης είναι μειωμένη σε ασθενείς με πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (ΠΑΥ). RTS εποπροστενόλη (Veletri ®) λειτουργεί με τρόπο που πιστεύεται ότι είναι ταυτόσημη με εποπροστενόλη νατρίου (Flolan ®), αλλά είναι πιο σταθερό σε θερμοκρασία δωματίου.
Το RTS Εποπροστενόλη χορηγείται με συνεχή ενδοφλέβια έγχυση μέσω ενός μόνιμου καθετήρα τοποθετείται σε μια από τις μεγάλες φλέβες πηγαίνει στην καρδιά. Θα πρέπει να δοθεί με αυτόν τον τρόπο επειδή εποπροστενόλη διαρκεί για μόνο ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα (3-5 λεπτά) στην κυκλοφορία του αίματος. Μια αντλία (για παράδειγμα, η αντλία CADD Legacy) χρησιμοποιείται για να παραδώσει το φάρμακο.
Οι ιδιότητες της σταθερότητας των RTS Εποπροστενόλη (Veletri ®) μπορεί να παρέχει ένα μέτρο της αποθήκευσης και ευκολίας διαχείρισης που το διαχωρίζει από εποπροστενόλη νατρίου (Flolan ®).
Οι ασθενείς μπορούν τώρα να αλλάξει κασέτες κάθε 24 ώρες, όταν Veletri ® είναι έτοιμη σύμφωνα με τις οδηγίες και να χρησιμοποιηθεί αμέσως μετά την ανασύσταση και την αραίωση σε συγκεντρώσεις ≥ 6000 ng / mL, χωρίς παγοκύστες.
Σε συγκεντρώσεις ≥ 30.000 ng / mL, RTS εποπροστενόλη, μετά την ανασύσταση και την αραίωση αμέσως στην κασέτα, μπορεί να αποθηκευτεί στους 36 ° F έως 46 ° F (2 ° C έως 8 ° C) για έως και 7 ημέρες και έπειτα να χορηγηθεί στο δωμάτιο θερμοκρασία (77 ° F) για έως 24 ώρες. Ως εκ τούτου οι ασθενείς που χρησιμοποιούν συγκεντρώσεις του φαρμάκου ≥ 30.000 ng / mL μπορεί τώρα να προετοιμαστούν μέχρι και αξίζει 7 ημερών του φαρμάκου σε κασέτες εκ των προτέρων και να αποθηκεύουν πλήρως κατανεμημένο στο ψυγείο.
RTS Εποπροστενόλη είναι κλειστός, σύμφωνα με το σωματικό βάρος του ασθενούς, σε χιλιόγραμμα (kg). Η δραστικότητα ανά νανογραμμάριο του RTS Εποπροστενόλη πιστεύεται ότι είναι η ίδια με εκείνη της εποπροστενόλης νατρίου (Flolan ®). Κατά συνέπεια, όταν ένας ασθενής είναι σε λειτουργία από εποπροστενόλη νατρίου RTS εποπροστενόλη (Veletri ®), η συνήθης διαδικασία για να μεταβείτε στην ίδια δόση. Ανέκδοτες αναφορές των ασθενών οι οποίοι έχουν εμφανίσει μεγαλύτερες παρενέργειες προστανοειδών τύπου, όταν μεταπήδησε από Flolan ® να Veletri ® δείχνουν ότι σε ορισμένους ασθενείς η αποτελεσματική δόση του Flolan ® που είχαν λάβει ενδεχομένως να ήταν κατώτερη από ό, τι πιστεύεται, λόγω επιδείνωσης της Flolan ® κατά τη διάρκεια της έγχυσης του. Η αρχική δόση του RTS εποπροστενόλη είναι γενικά 1-2 νανογραμμάρια (ng) ανά kg ανά λεπτό. Η δόση αυξάνεται ανάλογα με την ανταπόκριση και οι ενέργειες του κάθε ασθενή. Συνήθης μακροπρόθεσμες δόσεις εύρος 20 έως 40 ng ανά kg ανά λεπτό.
Το RTS εποπροστενόλη είναι σταθερό μόνο όταν η ανασύσταση και η αραίωση σύμφωνα με τις οδηγίες που χρησιμοποιούν στείρου ύδατος για ενέσιμα, USP, ή χλωριούχο νάτριο 0,9% Injection, USP. Δεν πρέπει να ανασυσταθεί ή να αραιώνονται με Flolan ® αραιωτικό. RTS Εποπροστενόλη δεν πρέπει να ανασυσταθεί ή να αναμειγνύεται με άλλα φάρμακα ή παρεντερικά διαλύματα πριν ή κατά τη χορήγηση. Μην καταψύχετε τα ανασυσταθέντα διαλύματα του RTS Εποπροστενόλη. Απορρίψτε κάθε ανασυσταμένο διάλυμα που έχει καταψυχθεί, στο ψυγείο για περισσότερες από 5 ημέρες, ή να διατηρηθεί σε θερμοκρασία δωματίου (77 ° F/25 ° C) για περισσότερο από 48 ώρες. Μην εκθέτετε RTS Εποπροστενόλη λύση στο άμεσο ηλιακό φως. Κάθε φιαλίδιο προορίζεται για μία μόνο χρήση? Απορρίψετε οποιοδήποτε αχρησιμοποίητο διάλυμα.
Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι η διακοπή της έγχυσης, η οποία σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να προκαλέσει σοβαρή επιδείνωση της ΠΑΥ τους ακόμη και τον θάνατο, μέσα σε λίγα λεπτά. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς θα πρέπει να έχει πάντα μια έτοιμη κασέτα φάρμακο backup και μία αντλία έγχυσης γύρω από το ξενοδοχείο. Σε επείγουσες περιπτώσεις, εποπροστενόλη μπορεί να δοθεί μέσω μιας περιφερικής φλέβας.
Ένας δεύτερος μεγάλος κίνδυνος είναι η μόλυνση που σχετίζονται με τη χρόνια καθηλωμένου ενδοφλέβιου καθετήρα. Οι λοιμώξεις μπορεί να περιλαμβάνει την ιστοσελίδα καθετήρα ή τον καθετήρα ίδιο, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια μόλυνση στην κυκλοφορία του αίματος. Κάθε σήμα των Δικαιωμάτων Αγοράς Μετοχών λοίμωξης άμεση ιατρική φροντίδα.
Από το Δεκέμβριο του 2010, όταν η παρούσα περίληψη παρήχθη, η έκταση της κλινικής εμπειρίας με RTS Εποπροστενόλη (Veletri ®) σε σχέση με τη μετάβαση από εποπροστενόλη νατρίου (Flolan ®) και όσον αφορά την ανάμειξη και το ψυγείο αποθήκευσης πολλαπλών κασέτες για αρκετές ημέρες είναι περιορισμένη. Μια μητρώου (προοπτική) συγκεντρώνει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με κλινική εμπειρία με την RTS Εποπροστενόλη αυτή τη στιγμή.
Η Εποπροστενόλη έγχυση προκαλεί μια ποικιλία από συστηματικές ανεπιθύμητες ενέργειες, εν μέρει σχετίζονται με τη δράση της ως αγγειοδιασταλτικό. Αυτά περιλαμβάνουν κεφαλαλγία, έξαψη, πόνος στο σαγόνι, πόνος στα οστά, διάρροια, αίσθημα παλμών και εξανθήματα. Ο αριθμός και η σοβαρότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών που ποικίλλει μεταξύ των ασθενών.
Τα RTS Εποπροστενόλη διατίθεται ως σκόνη? 1,5 mg (1,5000,000 ng) σε φιαλίδιο. RTS Εποπροστενόλη τότε διαλύεται σε στείρου ύδατος για ενέσιμα, USP, ή χλωριούχο νάτριο ένεση 0,9%, USP. Δεν πρέπει να ανασυσταθεί ή να αραιώνονται με Flolan ® αραιωτικΟ.
Το κόστος των RTS εποπροστενόλη είναι περίπου $ 100.000 το χρόνο, αλλά μπορεί να είναι υψηλότερο, ανάλογα με τη δόση των ασθενων.

ΠΡΟΣΟΧΗ .... ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΛΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΙΔΕΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ , ΓΙ ΑΥΤΟ Ο ΜΟΝΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΑΣ.

Φάρμακα εισπνεόμενα

Εκδόθηκε από την επιστημονική ηγεσία PHA του Συμβουλίου
Τελευταία Ενημέρωση Νοέμβριο του 2008

Το Iloprost είναι ένα εισπνεόμενο φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ). Πρόκειται για μια συνθετική φαρμακευτική αγωγή (δεν λαμβάνονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα). Εγκρίθηκε από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) το 2004 για τη θεραπεία της ΠΑΥ σε ασθενείς με New York Heart Association κατηγορίας ΙΙΙ ή IV συμπτώματα. Iloprost έχει επίσης δοθεί ενδοφλεβίως, αλλά δεν είναι εγκεκριμένο από τον FDA για χρήση από αυτή τη διαδρομή.
Η κύρια δράση της είναι άμεση ιλοπρόστη αγγειοδιαστολή της πνευμονικής αγγειακής κοίτης (άνοιγμα των στένωση των αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες). Μπορεί επίσης να αναστέλλουν τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων από κοινού (συσσώρευση). Βελτίωση της δυνατότητας άσκησης και λιγότερη δύσπνοια έχει αποδειχθεί σε 2 βραχυπρόθεσμα (3 μήνες) μελέτες της εισπνεόμενης ιλοπρόστη. Υπάρχουν λίγα στοιχεία σχετικά με τα περιορισμένα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της ιλοπρόστη.
Ο χρόνος ημιζωής της ιλοπρόστη είναι 20 έως 30 λεπτά και τα αποτελέσματά του διαρκούν συνήθως για περίπου 1,5 ώρες. Το φάρμακο εισπνέεται από το στόμα με μια ειδική συσκευή που ονομάζεται I-neb ® AAD νεφελοποιητή (μια συσκευή που προσφέρει το φάρμακο στους πνεύμονές σας. I-neb ® αισθήσεις μοτίβο κάθε ασθενούς αναπνοής και παραδίδει ιλοπρόστη με τη μορφή νέφους μόνο κατά την εισπνοή . Είναι φορητό, με μπαταρία σύστημα διανομής φαρμάκων, έχουν σχεδιαστεί και εγκριθεί για χρήση με Ventavis ® (ιλοπρόστη) Λύση εισπνοή. ΣΔΕ σημαίνει Παράδοση Αεροζόλ Adaptive, την καινοτόμο τεχνολογία που χρησιμοποιείται από το I-neb Σύστημα AAD. Το I-neb AAD Σύστημα μετατρέπει Ventavis ® σε ένα αερόλυμα (ομίχλη) που εισπνέετε στους πνεύμονές σας. Το I-neb Σύστημα AAD παρακολουθεί την αναπνοή σας για να εξασφαλίσετε ότι το I-neb Σύστημα AAD παραδίδει τη σωστή ποσότητα φαρμάκου στους πνεύμονες σας .. Επειδή είναι ιλοπρόστη ένα εισπνεόμενο φάρμακο, οι ασθενείς θα πρέπει να προσέξουμε να μην εκθέτετε άλλους, ενώ τη λήψη θεραπείας.
Το Iloprost αρχίζει με δόση των 2,5 μικρογραμμαρίων και αυξάνεται σε 5 μικρογραμμάρια (η συνήθης δόση), αν ο ασθενής ανέχεται τη χαμηλότερη δόση. Iloprost δίνεται 6 έως 9 φορές την ημέρα ανάλογα με την ανταπόκριση και το επίπεδο δραστηριότητας του κάθε ασθενή. Κάθε εισπνοή διαρκεί περίπου 6-10 λεπτά, ανάλογα με τις αλλαγές στον τρόπο αναπνοής του κάθε ασθενή.
Ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει Ventavis ® 20 mcg / mL, εάν έχετε μεγάλο χρόνο επεξεργασίας και διατηρούνται με τη δόση των 5 mcg. Η υψηλότερη συγκέντρωση του φαρμάκου μειώνει την ποσότητα του διαλύματος θα πρέπει να πάρετε κατά 50%, το οποίο σας δίνει μικρότερο χρόνο θεραπείας. Η 20ug διατύπωση προορίζεται για ασθενείς που λαμβάνουν ήδη θεραπεία με τη διατύπωση 10 ug που είναι το ανέχεται καλά και οι οποίοι επιθυμούν να προσπαθήσει να μειώσει τους χρόνους αγωγής τους.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ερυθρότητα, αυξημένος βήχας, χαμηλή πίεση του αίματος, κεφαλαλγία, ναυτία, δυσφορία και σαγόνι. Ζάλη, ζαλάδα ή λιποθυμία μπορεί να προκύψει εάν η αρτηριακή πίεση πέφτει πολύ χαμηλά. Iloprost λύση που μπορεί να ερεθίσουν τα μάτια και το δέρμα.
Iloprost είναι ασφαλές να παίρνετε με τα περισσότερα φάρμακα αλλά μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες που παρεμβαίνουν ή να απαιτούν αλλαγές σε άλλα φάρμακα. Ελέγξτε όλα τα φάρμακα με το γιατρό σας.
(Το κόστος της ιλοπρόστη είναι περίπου $ 60,000-70,000 ανά έτος).

Το Treprostinil είναι ένα συνθετικό (που δεν προέρχονται από άλλους ανθρώπους ή ζώα) ανάλογο της προστακυκλίνης,ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ), η οποία μπορεί να χορηγείται υποδόρια (κάτω από το δέρμα ), ενδοφλεβίως (στις φλέβες) ή μπορεί να εισπνευστεί. Treprostinil εγκρίθηκε από το FDA το 2002 για υποδόρια χρήση, και στη συνέχεια το 2004 για ενδοφλέβια χρήση για τη θεραπεία της ΠΑΥ σε ασθενείς με New York Heart Association κλάσης II, III, IV ή συμπτώματα. Πιο πρόσφατα εισπνεόμενα treprostinil (Tyvaso ®) εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2009 για χρήση με ένα συγκεκριμένο εισπνοή set-up σε ασθενείς με ΠΟΥ Ομάδας Ι και της ΠΟΥ, κατηγορίας III, πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων για την αύξηση της απόστασης με τα πόδια.
Οι σημαντικότερες δράσεις του treprostinil είναι αγγειοδιαστολή της πνευμονικής και συστηματικής αγγειακής κρεβάτια (διαπλάτυνση στένωση των αιμοφόρων αγγείων στον πνεύμονα και σε άλλα μέρη του σώματος), και η αναστολή της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων (συνάθροιση). Αυτές οι επιδράσεις φαίνεται να είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα της εποπροστενόλης (Flolan ®). Η βελτίωση της ικανότητας για άσκηση έχει αποδειχθεί σε μια βραχυπρόθεσμη (3 μηνών) μελέτη του υποδόριου treprostinil. Η βελτίωση ήταν δοσοεξαρτώμενη, πράγμα που σημαίνει ότι οι ασθενείς στην κλινική δοκιμή επίτευξη των υψηλότερων δόσεων είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση. Δύο μακροχρόνιες μελέτες του υποδόριου treprostinil που αφορούν ασθενείς με ποικίλες αιτίες της πνευμονικής υπέρτασης έδειξε αποτελεσματικότητα έξω για 2-4 χρόνια.
Δοκιμές με ενδοφλέβια treprostinil έχουν ανοιχτή τη συμμετοχή περιορισμένο αριθμό ασθενών. Οι μελέτες αυτές έδειξαν βελτίωση στην ικανότητα για άσκηση καθώς και η καρδιακή λειτουργία. Αλλες μικρές μελέτες έχουν μεταπηδά ασθενείς με σταθερή δόση της εποπροστενόλης να treprostinil εμφάνιση διατήρηση της ικανότητας για άσκηση. Η δόση του treprostinil έπρεπε να είναι υψηλότερη από την προηγούμενη δόση epoprostenol. Είτε ενδοφλέβια treprostinil είναι εξίσου αποτελεσματικό με ενδοφλέβια epoprostenol είναι άγνωστη καθώς δεν υπάρχουν συγκριτικές μελέτες.
Δοκιμές με εισπνεόμενα treprostinil έδειξαν βελτίωση σε 6 λεπτά με τα πόδια δοκιμές. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν σε θεραπεία με φόντο είτε ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης ή sildenafil κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων της μελέτης και φάση επέκτασης.
Ο χρόνος ημιζωής της treprostinil είναι περίπου τεσσερισήμισι ώρες, αν και τα συμπτώματα οφείλονται σε διακοπή των ναρκωτικών μπορεί να συμβεί σε λιγότερο από μία ώρα. Αυτό σημαίνει ότι μετά τη διακοπή της έγχυσης, το ήμισυ περίπου το φάρμακο είναι ακόμη στο σύστημα του ασθενούς τεσσερισήμισι ώρες αργότερα. Treprostinil είναι σταθερό σε θερμοκρασία δωματίου για 48 ώρες όταν αναμιγνύεται με στείρο διάλυμα (αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι στο ψυγείο).
Υποδόρια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD MS3 φορητή αντλία έγχυσης. Τα σημεία των ενέσεων τοποθετούνται στο λιπώδη ιστό, συνήθως στην κοιλιακή περιοχή, και έχουν αλλάξει κατά μέσο όρο κάθε 3-5 εβδομάδες.
Ενδοφλέβια treprostinil πρέπει να χορηγηθεί μέσω χειρουργικά τοποθετείται κεντρικού φλεβικού καθετήρα. Ενδοφλέβια treprostinil παραδίδεται μέσω του CADD αντλία Legacy (η ίδια αντλία που χρησιμοποιείται για ενδοφλέβια χορήγηση epoprostenol).
Η εισπνεόμενη treprostinil πρέπει να παραδοθεί μέσω της συγκεκριμένης Tyvaso ® Σύστημα εισπνοή, το οποίο προορίζεται για από του στόματος εισπνοή τη χρήση υπερήχων, παλμικά-παράδοση της συσκευής.
Η δοσολογία της treprostinil
Treprostinil συνήθως αρχίζει με 1.25 - 2.5 ng / kg / min και η δόση αυξάνεται σταδιακά για να επιτευχθεί ανακούφιση των συμπτωμάτων. Δεν είναι ασυνήθιστο για ορισμένους ασθενείς να είναι σε μια δόση των 100 ng / kg / min, ή περισσότερα, για να επιτευχθεί η βέλτιστη όφελος με ένα ανεκτό προφίλ ασφάλειας. Η δόση του treprostinil είναι η ίδια για υποδόρια και ενδοφλέβια συστήματα παράδοσης. Ασθενείς που αλλάζουν από εποπροστενόλη να treprostinil συνήθως απαιτούν 1,5-2,5 φορές την αρχική δόση της εποπροστενόλης να διατηρήσει τη σταθερότητα των κλινικών. Για εισπνεόμενα trepostinil η αρχική δόση είναι 3 αναπνοές (18 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία, αλλά αν δεν είναι ανεκτή λόγω των παρενεργειών, μπορεί κανείς να το μειώσει σε 1-2 αναπνοές. Σε γενικές γραμμές, η δόση αυξάνεται κατά ένα πρόσθετο τέλος 3 αναπνοές περίπου κάθε 1-2 εβδομάδες, ανάλογα με την ανοχή, με στόχο τη συντήρηση και μέγιστης δόσης των 9 αναπνοές (54 mcg) ανά θεραπευτική συνεδρία. Είναι δεδομένο 4x καθημερινά περίπου τέσσερις ώρες διαφορά, ενώ ο ασθενής είναι ξύπνιος. Εάν μια θεραπευτική συνεδρία είναι χαμένη ή να διακοπεί, η θεραπεία πρέπει να αρχίσει το συντομότερο δυνατόν στη συνηθισμένη δόση.
Ποιες είναι οι κύριες ανεπιθύμητες ενέργειες treprostinil;
Η κύρια παρενέργεια με την υποδόρια χορήγηση treprostinil είναι η ανάπτυξη πόνος στο σημείο της έγχυσης (που συχνά βελτιώνεται μετά από 1-2 μήνες ή περισσότερο από τη θεραπεία) και / ή ερυθρότητα στο σημείο της υποδόριας έγχυσης. Αυτό παρατηρείται σε ποσοστό μέχρι 80% των ασθενών. Η εμφάνιση του πόνου site δεν είναι δοσοεξαρτώμενες και συχνά βελτιώνει την πλέον σημείο της έγχυσης έχει απομείνει στη θέση τους. Κυτταρίτιδα και αιμορραγία μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο σημείο της έγχυσης. Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, και οι ασθενείς διαφέρουν ως προς την ανταπόκρισή τους σε αυτές τις θεραπείες. Οι άλλες παρενέργειες της treprostinil είναι παρόμοιες με εκείνες που παρατηρήθηκαν με epoprostenol και περιλαμβάνουν εξάψεις, ναυτία, πόνο στο σαγόνι, διάρροια, εξάνθημα πονοκέφαλος, πόνος στα άκρα, και το δέρμα. Οι παρενέργειες που σχετίζονται με την ενδοφλέβια χρήση των treprostinil, όπως λοιμώξεις καθετήρα, είναι παρόμοιες με αυτές με ενδοφλέβια epoprostenol. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της εισπνεόμενης θεραπείας είναι βήχας, πονοκέφαλος, ναυτία, ζάλη, έξαψη, ερεθισμός του λαιμού, φαρυγγολαρυγγικό άλγος ή διάρροια, αν και παρενέργειες που εμφανίζονται με την παράδοση SC ή IV, όπως υπόταση, αιμορραγία, ναυτία μπορεί επίσης να εμφανιστεί. Ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα δεν έχει τεκμηριωθεί σε ασθενείς με σοβαρή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
Το Treprostinil διατίθεται σε τέσσερις συγκεντρώσεις (1,0 mg / ml, 2,5 mg / ml, 5,0 mg / ml, και 10,0 mg / ml), το καθένα περιέχει 20 ml διαλύματος σε φιαλίδιο πολλαπλών δόσεων προσβάσιμο. Ένα φιαλίδιο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το πολύ 14 ημέρες μετά το αρχικό άνοιγμα και τη χρήση του φιαλιδίου, με την προϋπόθεση ότι ακολουθούνται οι σωστές διαδικασίες αποθήκευσης. Για εισπνεόμενα treprostinil, στείρο διάλυμα για από του στόματος εισπνοή είναι μια φύσιγγα 2,9 ml περιέχει 1,74 mg ή 0,6 mg ανά ml.
(Το κόστος της treprostinil είναι $ 100.000 το χρόνο ή και περισσότερο ανάλογα με τη δόση των ασθενών).

Φάρμακα σε μορφή χαπιών

Οι πληροφορίες βασίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες Τροφίμων και Φαρμάκων επισήμανση Drug Administration. Τελευταία Ενημέρωση Ιούλιο 2011

Ambrisentan είναι ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης (ERA), ενδείκνυται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ) σε Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) Ομάδα 1 ασθενείς να βελτιώσουν την ικανότητα άσκησης και καθυστέρηση κλινική επιδείνωση. Μελέτες για την ίδρυση της αποτελεσματικότητας περιλαμβάνονται κυρίως οι ασθενείς με συμπτώματα στην λειτουργική κατηγορία II-III και αιτιολογίες της ιδιοπαθούς ή κληρονομικές ΠΑΥ (64%) ή PAH που σχετίζονται με νόσους του συνδετικού ιστού (32%).
Το Ambrisentan είναι ένας από του στόματος φαρμακευτική αγωγή και εγκρίθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) το 2007
Το Ambrisentan λειτουργεί μπλοκάροντας τις επιδράσεις μιας ουσίας που ονομάζεται ενδοθηλίνης, η οποία παράγεται από τον οργανισμό σε υψηλές συγκεντρώσεις σε ασθενείς με ΠΑΥ. Ενδοθηλίνη προκαλεί στένωση των αιμοφόρων αγγείων (συστέλλονται). Προκαλεί επίσης υπερανάπτυξη των μυών στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες. Αναστέλλοντας τη δράση της ενδοθηλίνης, ambrisentan μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση στους πνεύμονες και να βελτιώσουν το επίπεδο δραστηριότητας και την ευημερία σε ασθενείς με ΠΑΥ.
Βραχυπρόθεσμες τυχαιοποιημένες μελέτες αποδεικνύουν ότι ambrisentan βελτιώνει την ικανότητα άσκησης και καθυστερήσεις κλινική επιδείνωση σε ασθενείς με ΠΑΥ. Μακροπρόθεσμες ανοικτές δοκιμές του φαρμάκου έδειξε σημαντική και παρατεταμένη όφελος στην ικανότητα άσκησης.
Ambrisentan λαμβάνεται από το στόμα με ή χωρίς τροφή. Η αρχική δόση για τους περισσότερους ασθενείς είναι 5 mg μία φορά την ημέρα. Αν δεν υπάρχουν προβλήματα ή παρενέργειες, η δόση μπορεί να αυξηθεί στα 10 mg άπαξ ημερησίως.Το Ambrisentan πρέπει να συνταγογραφείται από γιατρό.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες του ambrisentan είναι κατακράτηση υγρών (που κυμαίνονται από πρήξιμο των άκρων σε καρδιακή ανεπάρκεια), ρινική συμφόρηση, παραρρινοκολπίτιδα, έξαψη, αίσθημα παλμών, ρινοφαρυγγίτιδα, κοιλιακό άλγος και η δυσκοιλιότητα.
Η κατακράτηση υγρών είναι μια γνωστή παρενέργεια των εποχών. Στις κλινικές μελέτες του ambrisentan, υπήρξε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης περιφερικού οιδήματος (πρήξιμο) με δόσεις των 5 ή 10 mg. Το πρήξιμο ήταν γενικά ήπιας ή μέτριας σοβαρότητας και εμφανίσθηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα και τη σοβαρότητα στους ηλικιωμένους. Είναι σημαντικό να ενημερώσει το γιατρό σας αν έχετε εμπειρία οίδημα. Η θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί συμπεριλαμβανομένου του νατρίου και τον περιορισμό υγρών, καθώς και ένα διουρητικό.
Ο αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης (αιματοκρίτης) μπορεί να μειώσει σε ορισμένους ασθενείς, αλλά σπάνια είναι αρκετά σοβαρή ώστε να απαιτεί μετάγγιση.
Η ανάπτυξη των μη φυσιολογικές δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας (οι εξετάσεις ηπατικής λειτουργίας), το οποίο μετράται σε δείγματα αίματος για περισσότερο από τρεις φορές το ανώτερο φυσιολογικό όριο μπορεί να συμβεί σε ασθενείς που λαμβάνουν εποχές, αλλά φαίνεται να είναι λιγότερο συχνές με ambrisentan σε σύγκριση με το bosentan.
Μειώσεις στον αριθμό των σπερματοζωαρίων έχουν παρατηρηθεί σε άνδρες που έλαβαν bosentan, ένα άλλο είδος του ΕΧΕ. Με βάση αυτές τις πληροφορίες και τα προκλινικά στοιχεία από μελέτες σε ζώα, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ΕΧΕ, όπως η ambrisentan έχει αρνητικές επιπτώσεις στη σπερματογένεση.
(Το κόστος χονδρικής για το ambrisentan στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου 69.302 δολάρια ανά έτος).

Το bosentan είναι ένας ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης (ERA), ενδείκνυται για τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ) σε Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) Ομάδα 1 ασθενείς να βελτιώσουν την ικανότητα άσκησης και μείωση κλινική επιδείνωση. Μελέτες για την ίδρυση της αποτελεσματικότητας περιλαμβάνονται κυρίως οι ασθενείς με συμπτώματα στην λειτουργική κατηγορία II-IV και αιτιολογίες της ιδιοπαθούς ή κληρονομικές ΠΑΥ (60%), ΠΑΥ σχετιζόμενη με νόσους του συνδετικού ιστού (21%) και ΠΑΥ σχετιζόμενη με συγγενή συστημική-to-πνευμονικά shunts (18% ).
Το bosentan είναι ένας από του στόματος φαρμακευτική αγωγή και εγκρίθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) το 2001.
Το bosentan λειτουργεί μπλοκάροντας τις επιδράσεις μιας ουσίας που ονομάζεται ενδοθηλίνης, η οποία παράγεται από τον οργανισμό σε υψηλές συγκεντρώσεις σε ασθενείς με ΠΑΥ. Ενδοθηλίνη προκαλεί στένωση των αιμοφόρων αγγείων (συστέλλονται). Προκαλεί επίσης υπερανάπτυξη των μυών στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες. Αναστέλλοντας τη δράση της ενδοθηλίνης, bosentan μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της πίεσης του αίματος στους πνεύμονες και στη βελτίωση του επιπέδου δραστηριότητας και την ευημερία.
Βραχυπρόθεσμες τυχαιοποιημένες μελέτες αποδεικνύουν bosentan βελτιώνει τόσο ικανότητα άσκησης και την αίσθηση ευεξίας. Μακροπρόθεσμες ανοικτές δοκιμές του φαρμάκου έδειξε σημαντική και παρατεταμένη όφελος στην ικανότητα άσκησης.
Μια μελέτη έδειξε ότι το bosentan βελτιωμένη αιμοδυναμική και καθυστερημένη χρόνο στην κλινική επιδείνωση σε NYHA ασθενείς λειτουργικής κατηγορίας ΙΙ? Ωστόσο, έξι λεπτά απόσταση με τα πόδια δεν ήταν σημαντικά καλύτερη.
Σε μια μικρή μελέτη των ασθενών με συγγενή καρδιοπάθεια με Eisenmenger σύνδρομο (δεξιά προς τα αριστερά ελιγμών), το bosentan έδειξε βελτιωμένη απόσταση βάδισης 6 λεπτών και αιμοδυναμικής, όπως η πνευμονική αγγειακή αντίσταση.
Το bosentanείναι ένα χάπι που λαμβάνεται από το στόμα δύο φορές την ημέρα με ή χωρίς τροφή. Η αρχική δόση για τους περισσότερους ασθενείς είναι 62,5 mg δύο φορές την ημέρα. Αν δεν υπάρχουν προβλήματα ή παρενέργειες μετά από ένα μήνα, η δόση αυξάνεται σε 125 mg δύο φορές την ημέρα.
Σε ασθενείς πάνω από 12 ετών αλλά με χαμηλό σωματικό βάρος (λιγότερο από 40 kg), η συνιστώμενη δόση είναι 62,5 mg δύο φορές ημερησίως. Το bosentan πρέπει να συνταγογραφείται από γιατρό.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο (χάπι ζάχαρης) είναι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος και η αναιμία (χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης)? Ωστόσο, η μείωση της αιμοσφαιρίνης είναι σπάνια σοβαρά ώστε να χρειαστεί μετάγγιση.
Το μεγάλο δυναμικό παρενέργεια του bosentan είναι βλάβες στο συκώτι. στην ανάπτυξη των μη φυσιολογικές δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας (οι εξετάσεις ηπατικής λειτουργίας), το οποίο μετράται σε δείγματα αίματος σε μεγαλύτερη από 3 φορές το ανώτερο φυσιολογικό όριο παρατηρείται σε περίπου 10% των ασθενών που λαμβάνουν αυτό το φάρμακο.
Κατακράτηση υγρών ή οίδημα είναι μια γνωστή παρενέργεια των εποχών. Στις κλινικές δοκιμές με bosentan, κατακράτηση υγρών, παρατηρήθηκε ελαφρώς πιο συχνά (1,7%) σε ασθενείς που έλαβαν bosentan σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Είναι σημαντικό να ενημερώσει το γιατρό σας αν έχετε εμπειρία οίδημα. Η θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί συμπεριλαμβανομένου του νατρίου και τον περιορισμό υγρών, καθώς και ένα διουρητικό.
Μειώσεις στον αριθμό των σπερματοζωαρίων έχουν παρατηρηθεί σε άνδρες που έλαβαν bosentan.
(Το κόστος χονδρικής για την bosentan στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου 69.715 δολάρια ανά έτος).

Το sildenafil αποτελεί μία από του στόματος φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ). Εγκρίθηκε από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Ιούνιο του 2005 για τη θεραπεία των ασθενών με ΠΑΥ New York Heart Association (NYHA) Κατηγορία II-IV συμπτώματα. Το sildenafil ανήκει σε μια κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης 5. Το sildenafil αποτελεί, επίσης, στην αγορά ως το Viagra ® η οποία είναι FDA εγκριθεί για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας, αλλά όχι για τη θεραπεία της ΠΑΥ. Μόνο Revatio ® είναι FDA εγκριθεί για τη θεραπεία της ΠΑΥ.
Πώς sildenafil δουλειά;

Φωσφοδιεστεράσης 5 (PDE-5) είναι μια ουσία που παράγεται στους πνεύμονες και σε άλλα μέρη του σώματος που διασπά (μεταβολίζει) κάτω μια άλλη ουσία που ονομάζεται κυκλική GMP. Κυκλική GMP προκαλεί τα αιμοφόρα αγγεία να χαλαρώσουν, δηλαδή, να διευρυνθεί. Sildenafil αναστέλλει PDE-5, έτσι ώστε πιο κυκλική GMP είναι διαθέσιμο για τα αιμοφόρα αγγεία μέσα στους πνεύμονες, οδηγώντας σε διεύρυνση των αιμοφόρων αγγείων. Η χαλάρωση και η διεύρυνση των αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες διευκολύνει την καρδιά να αντλεί το αίμα μέσω των πνευμόνων. Αυτό μειώνει την αρτηριακή πίεση στους πνεύμονες που θα οδηγήσει σε βελτίωση το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας και την ευημερία. Sildenafil μπορεί επίσης να αποτρέψει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων από κοινού και να μειώσει την υπερβολική ανάπτυξη των μυών στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων στον πνεύμονα. Βελτίωση της δυνατότητας άσκησης και λιγότερη δύσπνοια έχει αποδειχθεί σε μια πρόσφατη πολυκεντρική μελέτη με ενήλικες ασθενείς με PAH. Η μακροχρόνια παρακολούθηση των δεδομένων που αφορούν τις ασθενών που εντάχθηκαν στην πολυκεντρική μελέτη έδειξε σημαντική και παρατεταμένη βελτίωση της ικανότητας άσκησης πάνω από ένα έτος για τους ασθενείς που παρέμειναν στο sildenafil είτε μόνο του είτε με την προσθήκη άλλων PAH συγκεκριμένα φάρμακα.
Το sildenafil αποτελεί ένα χάπι που λαμβάνεται από το στόμα τρεις φορές την ημέρα. Revatio ® είναι διαθέσιμο ως στρογγυλά, λευκά 20 mg χάπι μόνο, ώστε να διακρίνεται από το Viagra ®, το οποίο είναι ένα μπλε διαμάντι σε σχήμα χαπιού. Η FDA ενέκρινε τη δόση των 20 mg τρεις φορές την ημέρα? Αν και οι ασθενείς έχουν λάβει έως και 80 mg τρεις φορές την ημέρα σε κλινικές δοκιμές.
Το sildenafil είναι γενικά καλά ανεκτό. Συχνές αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες του sildenafil είναι πονοκέφαλος, αίσθημα καύσου, ερυθρότητα, στομαχικές διαταραχές, ζάλη, προσωρινή μυαλγίες, ζάλη, ρινορραγίες, δυσκολία στον ύπνο, και εξάνθημα. Παρατεταμένη στύση (μεγαλύτερη από 4 ώρες) σε ένα άνδρα ασθενή είναι μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή ανεπιθύμητη ενέργεια? Αν αυτό πρέπει να συμβεί σε σας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας αμέσως. Η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως τα νιτρικά, δότες μονοξειδίου του αζώτου ή άλφα αποκλειστές μαζί με την σιλδεναφίλη μπορεί να προκαλέσει σημαντική πτώση της αρτηριακής πίεσης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια των αισθήσεων ή ακόμα και θάνατο. Ως εκ τούτου, η χρήση αυτών των κατηγοριών φαρμάκων δεν συνιστάται κατά τη λήψη σιλδεναφίλης. Θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι δεν παίρνετε αυτά τα φάρμακα πριν από την έναρξη sildenafil.
Υπήρξαν σπάνιες αναφορές της τύφλωσης με τη χρήση του sildenafil, με τη μορφή του Viagra ®. Αυτός ο τύπος της τύφλωσης ονομάζεται μη αρτηριτιδική πρόσθια ισχαιμική οπτική νευροπάθεια (ΝΑΙΟΝ). Δεν είναι ακόμη σαφές αν αυτό σχετίζεται με τη χρήση του sildenafil, ή με την υποκείμενη καρδιαγγειακές παθήσεις που θέτουν τα άτομα σε κίνδυνο για το συγκεκριμένο είδος τύφλωσης, ακόμη και εν απουσία της χρήσης sildenafil. ΝΑΙΟΝ δεν έχει αναφερθεί μέχρι σήμερα με Revatio ®.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν θα πρέπει να λαμβάνουν νιτρώδη ή δότες μονοξειδίου του αζώτου σε οποιαδήποτε μορφή, ενώ παίρνετε sildenafil. Προσοχή θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιηθεί κατά τη λήψη σιλδεναφίλης σε συνδυασμό με φάρμακα που είναι γνωστό ως α-αναστολείς. Αυτά τα φάρμακα μπορούν να μειώσουν την αρτηριακή πίεση σε επικίνδυνα επίπεδα, όταν χρησιμοποιείται μαζί με το sildenafil. Οι μελέτες είναι σε εξέλιξη επί του παρόντος διερευνά τη χρήση του sildenafil, σε συνδυασμό με τις άλλες θεραπείες PAH. Παρά το γεγονός ότι η αλληλεπίδραση φαρμάκων έχει αποδειχθεί με το sildenafil και το bosentan, οι αναπροσαρμογές της δόσης προς το παρόν δεν συνιστάται για κάθε φάρμακο.
(Το κόστος του sildenafil είναι περίπου $ 10.000 το χρόνο).

Η ταδαλαφίλη (ADCIRCA ™) είναι ένα φωσφοδιεστεράσης-5 αναστολέας, το 2009 έλαβε την έγκριση του FDA για τη θεραπεία του Ομίλου της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για την πνευμονική αρτηριακή υπέρταση.
Λειτουργεί με την ίδια οδό όπως sildenafil (Revatio ™) .
Η ταδαλαφίλη διαφέρει από sildenafil, με την έννοια ότι χορηγείται μία φορά την ημέρα, και την υψηλότερη δόση που μελετήθηκε στην καθοριστική δοκιμή είναι μια εγκεκριμένη δόση. Επιπλέον, η πολύχρονη μελέτη παράταση της διάρκειας της ταδαλαφίλης χρησιμοποιείται εγκεκριμένη δοσολογία, σε αντίθεση με sildenafil ότι ποτέ δεν έλαβε την έγκριση του FDA για την θεραπεία της ΠΑΥ σε 80 mg τρεις φορές την ημερήσια δόση που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη sildenafil ΠΑΥ επέκταση.
Οι ασθενείς που έχουν ήδη υπό θεραπεία με βοσεντάνη επωφελήθηκαν επίσης από ταδαλαφίλη θεραπεία στη μελέτη.
Συνιστώμενη δόση ταδαλαφίλης για τη θεραπεία της ΠΑΥ: 40 mg (δύο δισκία των 20 mg) μία φορά την ημέρα.
Η ταδαλαφίλη ήταν γενικά καλά ανεκτή στις πιλοτικές μελέτες, με περίπου το 16% ποσοστά διακοπής που ήταν παρόμοια μεταξύ των ομάδων θεραπείας. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν συνήθως ήπιες ή μέτριες, με πονοκέφαλο, μυαλγία και έξαψη είναι η πιο κοινή.

Πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες των αναστολέων PDE5 (Παρακαλώ δείτε το φύλλο οδηγιών για περισσότερες λεπτομέρειες):

Ο πονοκέφαλος, μυαλγία (πόνος μυών), έξαψη, υπόταση (χαμηλή αρτηριακή πίεση), ναυτία, πόνος στα άκρα, οσφυαλγία, δυσπεψία (στομαχική διαταραχή), ρινική συμφόρηση
Αιμορραγία (σπάνια)
Ξαφνική απώλεια της όρασης (σπάνια)
Αιφνίδια απώλεια ακοής (σπάνια)
Πριαπισμό (παρατεταμένη στύση) (σπάνια)
Τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο διπλά τυφλή μελέτη 16 εβδομάδων διεξήχθη σε 405 ασθενείς με την ομάδα μου ΠΑΥ. Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν στη λειτουργική κατηγορία III (65%) ή ΙΙ (32%). Η υποστηρικτική αγωγή με bosentan επιτράπηκε? 53% ήταν σε θεραπεία με bosentan. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε εικονικό φάρμακο, 2,5, 10, 20 ή 40 mg άπαξ ημερησίως.

Πρωτεύον τελικό σημείο αποτελεσματικότητας: Αλλαγή σε 6 λεπτά με τα πόδια σε 16 εβδομάδες. Στην ομάδα των 40 mg θεραπεία, μια προσαρμοσμένη εικονικό φάρμακο μέση αύξηση αλλαγή στην απόσταση βάδισης 6 λεπτών ήταν 33 μέτρα. Στην υποομάδα των ασθενών που έλαβαν bosentan, η προσαρμοσμένη στο placebo αύξηση της βάδισης 6 λεπτών ήταν 23 μέτρα. Στην υποομάδα όχι σε bosentan, η προσαρμοσμένη στο placebo αύξηση της βάδισης 6 λεπτών ήταν 44 μέτρα.

Υπήρξε στατιστικά σημαντική καθυστέρηση στο σύνθετο τελικό σημείο του χρόνου για την κλινική επιδείνωση στην ομάδα των 40 mg θεραπεία σε σύγκριση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου και το κάτω ομάδες δοσολογία. Η βελτίωση της μέσης πνευμονικής αρτηριακής πίεσης και των πνευμονικών αγγειακών αντιστάσεων ήταν παρατηρήθηκε τόσο στις 20 mg και 40 mg ομάδες δοσολογία? Υπήρξε επίσης βελτίωση του καρδιακού δείκτη στην ομάδα των 40 mg. Βελτιώσεις στην μέτρηση της ποιότητας ζωής παρατηρήθηκαν επίσης στην ομάδα των 40 mg. Η μελέτη προτείνει την επέκταση καλή συνέχισε ανεκτικότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΛΑ ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ , ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΧΩΡΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ , ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.